камерцы́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Звязаны з камерцыяй; гандлёвы. Камерцыйныя аперацыі. Камерцыйны банк. Камерцыйныя адносіны паміж краінамі. Камерцыйны чыноўнік. // Разм. Разлічаны на прыбытак, даход. Камерцыйныя адносіны да справы. Камерцыйны разлік. □ [У Дзялендзіка] свой камерцыйны інтарэс: жыць .. на хабарах. Скрыган. // Разм. Спрытны, лоўкі ў атрыманні даходу, прыбытку. Са святой натурай Альбіны Сільвестраўны ўжывалася.. і натура камерцыйная. Ёй няблага дапамагалі сыны і дочкі, усю гародніну сваю збывала на рынку, пастаяльцы плацілі за кватэру. Ракітны.

2. Звязаны з гандлем без картачак па павышаных цэнах пры картачнай сістэме забеспячэння. Камерцыйны магазін. Камерцыйныя цэны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gepféffert

1.

a во́стры, з пе́рцам

~e Préise — узня́тыя цэ́ны

éine ~e Ántwort — з’е́длівы адка́з

2.

adv

~ und gesálzen — неймаве́рна до́рага

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

harden

[ˈhɑ:rdən]

1.

v.

1) цьвярдзе́ць, рабі́ць (-ца) цьвёрдым

2) загарто́ўваць (-ца)

3) рабі́ць (-ца) бязду́шным, бязьлі́тасным

4) гартава́ць (пра хара́ктар)

2.

v.i.

1) расьці́, узраста́ць (пра цэ́ны а́кцыяў)

2) зацьвярдзява́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

leap​2 [li:p] v. (leapt or leaped)

1. скака́ць, падско́кваць (таксама перан.);

Тhe price of gas has leapt again. Цэны на газ зноў падскочылі.

2. (at) ухапі́цца (за што-н.);

leap at the chance/opportunity ухапі́цца за ша́нец/магчы́масць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зніжа́ць sénken vt; herábsetzen vt, herábmindern vt; ermäßigen vt (кошт); kürzen vt (паменшыць); ábbauen vt (цэны, падаткі і пад.);

зніжа́ць зарабо́тную пла́ту die Löhne ábbauen [sénken, drücken];

зніжа́ць тон die Stímme sénken, rúhiger spréchen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

sztywny

sztywn|y

1. нягнуткі, незгінальны;

~e ceny — цвёрдыя цэны;

książka w ~ej oprawie — кніга ў цвёрдай вокладцы;

2. ненатуральны, штучны, пазбаўлены сардэчнасці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przystępny

przystępn|y

1. даступны;

ceny ~e — даступныя цэны;

2. зразумелы, даступны;

~y wykład — зразумелая лекцыя;

3. прымальны, дапушчальны;

~e warunki — прымальныя ўмовы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пані́зіць, ‑ніжу, ‑нізіш, ‑нізіць; зак., каго-што.

1. Зрабіць больш нізкім, меншым па вышыні. Панізіць ўзровень вады.

2. Паменшыць ступень, узровень, інтэнсіўнасць і пад. чаго‑н. Панізіць ціск. Панізіць цэны. // Пагоршыць, аслабіць. Панізіць якасць прадукцыі.

3. Зрабіць больш ціхім (голас, гук і пад.). Лясніцкі памаўчаў, аглянуўся навокал і панізіў голас. Шамякін. // Набыць больш нізкае гучанне. Вось гармонік панізіў тон, і ў марозную цішыню ўрэзаўся тонкі дзявочы голас. Шашкоў.

4. Перавесці на больш нізкую пасаду. Аднаго і другога [афіцэраў] панізілі на рабоце. М. Ткачоў. — На той час мяне, праўда, трошкі панізілі. На райпрамкамбінат кінулі. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скупля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., каго-што.

1. Незак. да скупіць.

2. Купляць з мэтай перапродажу ці нарыхтоўкі; займацца скупкай. У колішнія часы скупляў Сіпак зямлю за нішто ў салдатак. Лынькоў. Расказалі жывёлаводкі, як раней нейкі купец скупляў у іх ваколіцах худую жывёлу і маладняк, адкормліваў бульбай і брагай і прадаваў на бойню. Місько. [Феадал] скупляў пяньку, лён, ільнасемя, збожжа ў сялян па ганнай цане і затым збываў іх на тым жа мясцовым рынку вясной, калі цэны па прадукты сельскай гаспадаркі былі больш высокія, або, што часцей сустракалася, адпраўляў па экспарт. «Весці».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узвы́сіць, ‑вышу, ‑высіш, ‑высіць; зак., каго-што.

1. Паэт. Узняць увысь, увышыню; падняць вышэй навакольнага. Праз дзесяць дзён будынак школы На голым дзікім пустыры З граніту ўзвысяць навасёлы. Астрэйка.

2. Надаць каму‑, чаму‑н. больш высокае грамадскае становішча або значэнне. Узвысіць па службе. // перан. Падняць чый‑н. аўтарытэт. Мне хацелася зрабіць нешта асаблівае, выключнае, што ўзвысіла б мяне ў вачах дзяўчыны, дазволіла стаць упоравень з ёй. Навуменка.

3. Павысіць, зрабіць больш моцным (пра голас). — Гаворыш абы-што! — узвысіў голас і Станкевіч. Арабей.

4. Павялічыць, павысіць (цану і пад.). Узвысіць цэны на прамысловыя тавары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)