канта́біле,

1. прысл. Пявуча (для абазначэння характару выканання музычных твораў).

2. нескл., н. Пявучасць, напеўнасць мелодыю, а таксама музычны твор або частка яго, якія выконваюцца пявуча.

[Ад іт. cantabile — пявуча.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

светаўспрыма́нне, ‑я, н.

Успрыманне чалавекам навакольнага свету (у 1 знач.). Своеасаблівасць мастацкага почырку таго ці іншага паэта ў вялікай ступені залежыць ад характару яго светаўспрымання. Рагойша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

steadfastness

[ˈstedfæstnəs]

n.

усто́йлівасьць, вы́трыманасьць, непахі́снасьць f.

steadfastness of character — вы́трыманасьць хара́ктару

steadfastness of conviction — непахі́снасьць перакана́ньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

афтальмі́я

(гр. ophthalmia)

захворванне вока, пераважна запаленчага характару.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гра́ве

(іт. grave)

павольны музычны тэмп патэтычнага характару.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пры́яцельства, ‑а, н.

Таварыскія адносіны; сяброўства. Кожны з .. [настаўнікаў], у меру сваіх душэўных сіл, асаблівасцей характару, прыносіў даніну на алтар дружбы і прыяцельства, калі гаварыць высокім стылем. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

make-up [ˈmeɪkʌp] n.

1. касме́тыка; грым

2. склад, саста́ў (каманды, партыі і да т.п.)

3. хара́ктар;

It’s part of their national make-up. Гэта частка іх нацыянальнага характару.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

інцыдэ́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Выпадак, здарэнне (звычайна непрыемнага характару). Пагранічны інцыдэнт. □ Пасля чарговага скандальнага інцыдэнту з начальствам [Муха-Міхальскі] уцёк з палка на кані і хаваўся ў лесе. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сана́та, ‑ы, ДМ ‑наце, ж.

Музычны твор з трох або чатырох частак, розных па свайму характару і тэмпу, адна з якіх мае форму санатнага алегра. Санаты Бетховена.

[Іт. sonata.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрысціяніза́цыя, ‑і, ж.

Кніжн.

1. Пераварочванне ў хрысціянства, распаўсюджанне дзе‑н. хрысціянства. Хрысціянізацыя народаў Сібіры.

2. Наданне чаму‑н. характару, які адпавядае патрабаванням хрысціянскай рэлігіі. Хрысціянізацыя язычніцкіх абрадаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)