лабарато́рыя, ‑і, ж.
1. Спецыяльна абсталяванае памяшканне для навуковых або тэхнічных даследаванняў; установа, у якой займаюцца такімі даследаваннямі. Хімічная лабараторыя. □ Закончыўшы лекцыі, Дальскі накіроўваўся ў сваю лабараторыю, з якой ён амаль не выходзіў на працягу двух апошніх месяцаў, і за гэты час прарабіў у ёй ледзь не астранамічную колькасць доследаў. Шахавец. Цэлы тыдзень Марына Міхайлаўна, нікуды не выязджаючы, працавала ў аграгэхнічнай лабараторыі. Паслядовіч.
2. перан. Творчы працэс, творчая дзейнасць каго‑н. Творчая лабараторыя пісьменніка.
[Лац. laboratorium.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
філармо́нія
(фр. philharmonie, ад гр. phileo = люблю + harmonia = гармонія)
установа, якая займаецца арганізацыяй канцэртаў і прапагандай музычнай культуры, а таксама будынак, дзе яна размяшчаецца.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
капі́тул
(лац. capitulum)
1) калегія духоўных асоб пры епіскапе ў каталіцкай і англіканскай царкве;
2) калегія кіруючых асоб манаскага ордэна;
3) установа, якая займалася ўзнагароджваннем ордэнамі ў царскай Расіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
аб’е́кт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.
1. У філасофіі: тое, што існуе па-за намі і незалежна ад нашай свядомасці, навакольны свет, матэрыяльная рэчаіснасць (спец.).
2. З’ява, асоба, якія падпадаюць пад уздзеянне чыёй-н. дзейнасці.
А. навуковага даследавання.
А. назірання.
3. Прадпрыемства, будоўля, установа як адзінка гаспадарчага або абароннага значэння, а таксама ўсё тое, што з’яўляецца месцам якой-н. дзейнасці.
А. будаўніцтва.
Пускавы а.
4. У граматыцы: семантычныя катэгорыі са значэннем таго, на каго (што) накіравана дзеянне; тое, што і дапаўненне (спец.).
|| прым. аб’е́ктны, -ая, -ае (да 1 знач.) і аб’е́ктавы, -ая, -ае (да 3 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
аптэ́ка
(польск. apteka < лац. ароtheca, ад гр. apotheke = склад)
1) установа, дзе па рэцэптах урачоў робяцца і адпускаюцца лякарствы;
2) набор лякарстваў, неабходны для першай дапамогі або хатняга лячэння; аптэчка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Organisatión
f -, -en
1) арганіза́цыя, арганізацы́йная рабо́та, арганіза́тарская дзе́йнасць
2) лад, пара́дак
3) арганіза́цыя (установа, аб’яднанне)
~ der Veréinten Nationen — (скар. UNO) Арганіза́цыя Аб’ядна́ных На́цый (скар. ААН)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
праўле́нне н
1. Regíerung -, -en;
2. (установа) Vórstand m -(e)s, -stände, Verwáltung f -, -en;
старшыня́ праўле́ння Vórsitzender des Verwáltungsrates;
член праўле́ння Verwáltungsrat m -(e)s, -räte, Vórstandsmitglied n -(e)s, -er
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
аге́нцтва
(ад ням. Agent < лац. agens, -ntis = які дзейнічае)
1) прадстаўніцтва, аддзяленне якой-н. установы ці прадпрыемства (напр. транспартнае а.);
2) установа інфармацыйнага, пасрэдніцкага характару (напр. а. «Інтэрфакс»).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
музе́й
(лац. museum, ад гр. museion = храм муз)
установа, якая збірае, вывучае і выстаўляе для паказу помнікі матэрыяльнай і духоўнай культуры, а таксама прыродазнаўчыя калекцыі (напр. краязнаўчы м.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
biuro
biu|ro
н. бюро; аддзел; кантора; установа; офіс;
~ro notarialne — натарыяльная кантора;
~ro podróży — бюро падарожжаў;
po ~rze разм. пасля працы;
przed ~rem разм. перад працай
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)