перае́мнік

1. (напр улады) м Náchfolger m -s, -;

стаць перае́мнікам Náchfolge ántreten*;

2. (спадкаемец) Érbe m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

oust [aʊst] v. fml (from) выцясня́ць (каго-н.); вымуша́ць пайсці́(з пасады), займа́ць чыё-н. ме́сца;

oust the government from power пазбаўля́ць ула́ды/звярга́ць ура́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

soviet​1 [ˈsəʊviət] n. саве́т (орган улады);

the Supreme Soviet Вярхо́ўны Саве́т;

the Soviets Саве́ты;

under the Soviets пад Саве́тамі, пры Саве́тах;

village soviets сельсаве́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Баскак, байскай, бойскак, боскак ’баскак, прадстаўнік ханскай улады, зборшчык даніны’ (ужо ст.-бел.; Булыка, Запазыч.). Рус. баска́к, укр. баска́к, польск. baskak. Запазычанне з цюрк. моў. Параўн. чагат. baskak. Праабражэнскі, 1, 18; Фасмер, 1, 131. Больш верагоднай здаецца версія пра запазычанне з тат. моў (ст.-тат. баскак). Гл. Дзмітрыеў, Тюрк. эл., 19; Шанскі, 1, Б, 51–52.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

петы́цыя

(лац. petitio)

калектыўная пісьмовая просьба, накіраваная органам улады.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

абдыкава́ць

(лац. abdicaie)

адрачыся ад прастолу, адмовіцца ад улады, пасады або сану.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

абдыка́цыя

(лац. abdicatio)

адрачэнне ад прастолу, адмаўленне ад улады, пасады або сану.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

зве́ргнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.

Сілай пазбавіць улады; скінуць. Звергнуць цара. Звергнуць манархію. □ Мы ўзнімаем паўстанне са зброяй у руках, каб звергнуць царскі ўрад і заваяваць свабоду ўсяму народу. Ленін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Behörde

f -, -n

1) ула́да, о́рган ула́ды

2) устано́ва, ве́дамства

die óberste ~ — найвышэ́йшая інста́нцыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

papacy

[ˈpeɪpəsi]

n., pl. -cies

1) па́пства

а) паса́да, ула́да па́пы

б) пэры́яд ула́ды па́пы

2) усе́ па́пы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)