mdleć

незак.

1. млець; траціць прытомнасць;

2. губляць сілы; заміраць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

verzágen

vi сумава́ць, журы́цца; тра́ціць надзе́ю, адча́йвацца, па́даць ду́хам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

затра́ціць, ‑трачу, ‑траціш, ‑траціць; зак., што.

Зрасходаваць, патраціць (сродкі, сілу, час і пад.) для якой‑н. мэты. Затраціць грошы на рамонт. Затраціць сродкі на будаўніцтва. Затраціць многа часу на вучобу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мараха́ніць ’траціць час дарма’ (Бяльк.). Няясна. Магчыма, узыходзіць да рус. морх ’махры’, ’аборкі на рукавах сукенкі’ > ’рабіць махры, аборкі’ > ’займацца непатрэбнай справай’ > ’марнаваць час’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мізарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Худнець, траціць належны выгляд.

Жанчына на вачах мізарнела.

Мізарнее душа гэтага чалавека (перан.).

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Рабіцца меншым, менш значным (разм.).

Кавалак вяндліны з кожным днём мізарнее.

|| зак. змізарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і памізарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cheque [tʃek] n. чэк;

pay by cheque плаці́ць чэ́кам;

a blank cheque незапо́ўнены чэк; infml карт-бла́нш, по́ўная свабо́да (траціць грошы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

junkie, junky [ˈdʒʌŋki] n.

1. infml наркама́н

2. joc. той, хто захапля́ецца і тра́ціць шмат ча́су на які́-н. несур’ёзны заня́так

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

deteriorate

[dɪˈtɪriəreɪt]

v.

1) псава́ць, пагарша́ць

2) псава́цца, занепада́ць; тра́ціць ва́ртасьць або́ цану́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fritter

[ˈfrɪtər]

v.t.

1) марнава́ць, тра́ціць (час, гро́шы)

2) рваць на малы́я кава́лкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

няме́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

1. Станавіцца нямым, траціць здольнасць гаварыць. // перан. Змаўкаць, застываць у маўчанні. Калі бярэцца на цвет чаромха,.. — падае голас салавей. Ён ажывае ўвечары, ён нямее днём. Пташнікаў. Пазіраючы на паравозы, слухаючы свісткі,.. [Чарняхоўскі] нямеў ад захаплення. Мележ.

2. перан. Траціць адчувальнасць (ад холаду, стомы і пад.). Нямеюць, заходзяцца на марозе ногі. Лынькоў. [Скрынкі] уразаюцца ў плечы, паднятыя ўверх рукі нямеюць. Новікаў. // Рабіцца нерухомым, сціхаць. Вецер нямее, хмар не відаць. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)