габлява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; незак., што і без дап.
Зразаць тонкі слой з паверхні драўніны пры апрацоўцы яе гэблем, рубанкам.
Г. дошку.
|| зак. вы́габлеваць, -люю, -люеш, -люе; -люй; -леваны.
|| наз. габлява́нне, -я, н. і габлёўка, -і, ДМ -лёўцы, ж.
|| прым. габлява́льны, -ая, -ае.
Г. інструмент.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
панаксамі́т, ‑у, М ‑міце, м.
Тонкі аксаміт з бліскучай паверхняй, якая атрымліваецца ў выніку начосу ворсу ў адзін бок. [Таццяна:] — Скажыце, Зіна, мне будзе да твару чорны панаксаміт? Васілёнак.
[Ад фр. panne — сорт матэрыі, які нагадвае аксаміт і слова аксаміт.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фанабэ́рыя
(польск. fanaberia, ад яўр.-ням. faine = тонкі, зграбны + berie = чалавек)
пыхлівасць, зазнайства, ганарыстасць (напр. фанабэрыі хоць адбаўляй).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
fein
1.
a
1) то́нкі
2) дро́бны
~er Régen — дро́бны дождж
3) дакла́дны, то́нкі
4) то́нкі, чу́ткі
~es Gehör — то́нкі слых
5) бага́ты, зна́тны, вы́танчаны
~e Maníeren — до́брыя [вы́танчаныя] мане́ры
6) до́бры, выда́тны
das ist áber ~! — дык гэ́та цудо́ўна!
2.
adv
1) то́нка
2) цудо́ўна
er ist ~ heráus — ён уда́ла адкруці́ўся [адчапі́ўся]
3.
~ máchen, sich прыбі- ра́цца, прыхаро́швацца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Танкля́вы ’не зусім тонкі, танкаваты’ (ТСБМ), ’танкаваты, стройны’ (Варл.). Ад тонкі (гл.) аналагічна да сухарлявы, хударлявы, гл. У якасці словаўтваральнай базы можна разглядаць назоўнік танка́ль ’танканогі высокі чалавек’ (Нар. сл.) або незафіксаванае *танкля ’тс’; адносна суф. ‑аль гл. Сцяцко, Афікс. наз., 94; Саевіч, Derywacja, 382.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
су́шка, ‑і, ДМ ‑шцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. сушыць (у 1, 2 знач.).
2. Р мн. су́шак. Малы, тонкі і сухі абаранак. Купіць кілаграм сушак. Ванільныя сушкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́здзір Тонкая снегавая корка да шарану, тонкі шарон (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
◎ Пля́йстра ’тоненькая нітачка’ (Варл.). Няясна, магчыма, да пляйстар ’слой, пласт’ > ’тонкі слой, пласт’ > ’нітачка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
subtíl
a
1) то́нкі, даліка́тны, асцяро́жны
2) хі́тры, хітраму́дры, падсту́пны
3) казытлі́вы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
галі́на, -ы, мн. -ы, -лі́н, ж.
1. Тонкі адростак на ствале дрэва; сук з веццем.
Бярозавая г.
2. Адгалінаванне ад чаго-н. галоўнага, асноўнага.
Бакавая г. роду.
|| прым. галі́навы, -ая, -ае (да 1 знач.).
|| памянш. галі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 1 знач.); прым. галі́нкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)