філі́піка, ‑і, ДМ ‑піцы, ж.

Кніжн. Гнеўная выкрывальная прамова, выступленне супраць каго‑, чаго‑н.

[Ад назвы прамоў старажытнагрэчаскага аратара Дэмасфена супраць цара Філіпа Македонскага.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

entgégen

1.

prp (D) су́праць, насу́перак

dem Wind [Strom] ~ — су́праць ве́тру [цячэ́ння], насу́страч ве́тру [цячэ́нню]

2.

adv

1) насу́страч

2) наперако́р, су́праць, про́ціў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

conspire [kənˈspaɪə] v. (against) арганізо́ўваць змо́ву, згаво́рвацца (супраць каго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vaccination [ˌvæksɪˈneɪʃn] n. med. вакцына́цыя;

(against) прышчэ́пліванне (супраць чаго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

blow hot and cold

вага́цца, быць то за, то су́праць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

адмаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., што.

1. гл. адмовіць.

2. Не прызнаваць існавання, значэння, мэтазгоднасці чаго-н.; абвяргаць што-н., выступаць супраць чаго-н.

А. мастацтва.

А. сваю віну.

|| наз. адмаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

каро́зія ж тэх Korrosión f -;

атмасфе́рная каро́зі Korrosión durch Wítterungseinflüsse;

нетрыва́лы су́праць каро́зіі korrosiónsanfällig;

усто́йлівы су́праць каро́зіі korrosiónsfest, korrosiónsbeständig, róstbeständig, róstfrei, níchtrostend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

przeciwko

супраць, супроць;

гл. przeciw

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

імуналагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да імуналогіі, з’яў імунітэту. Імуналагічная рэакцыя. Імуналагічная засцярога супраць грыпу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратэста́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Паслядоўнік пратэстантызму.

2. Кніжн. Той, хто пратэстуе супраць чаго‑н.

[Ад лац. protestans, protestantis — той, хто публічна даказвае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)