гуля́ш

(венг. hulas)

страва з кавалачкаў тушанага мяса ў соусе з прыправамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

боршч назоўнік | мужчынскі род

Страва, прыгатаваная з буракоў і іншай агародніны.

  • Апетытны б.

|| памяншальная форма: баршчок і боршчык.

  • Добры баршчок, ды малы гаршчок (з народнай творчасці).
  • Хлопчыку — раз хлеба, два разы боршчыку (з народнай творчасці).

|| прыметнік: баршчовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

варыва, ‑а, н.

Разм. Вараная рэдкая страва. Саша стаяла каля прыпечка, як на варце, падкладала ў агонь трэскі, здымала з варыва пену. Шамякін. // зб. Вараныя стравы, варанае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варэйка, ‑і, ДМ ‑рэйцы; Р мн. ‑рэек; ж.

Абл. Гліняная пасудзіна, у якой вараць страву; гаршчок. Вогнішча абстаўлена чыгункамі, кацялкамі і варэйкамі, у якіх булькоча.. страва. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

верашчака, ‑і, ДМ ‑шчацы, ж.

Рэдкая мучная страва з мясам, каўбасой і рознымі прыправамі. Тым часам маці даставала Чыгунчык з печы, лыжку брала І верашчаку налівала. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патраўка, ‑і, ДМ ‑траўцы; Р мн. ‑травак; ж.

Абл.

1. Страва, яда. Патраўка была нецікавая. Госць і гаспадар пабоўталі трохі, лыжкамі і забракавалі яе. Колас.

2. Верашчака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасіска, ‑і, ДМ ‑сцы; Р мн. ‑сак; ж.

Невялікая каўбаска, якую ядуць у вараным выглядзе. // толькі мн. (сасіскі, ‑сак). Страва з такіх каўбасак. Порцыя сасісак з хрэнам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салата назоўнік | жаночы род

  1. Травяністая агародная расліна, лісты якой сырымі ўжываюцца ў ежу.

  2. Халодная страва з нарэзаных кавалачкамі гародніны, яек, мяса, рыбы і пад. з якой-н. прыправай.

    • Мясны с.

|| прыметнік: салатавы і салатны.

  • С. колер (светла-зялёны).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

вінегрэ́т, -у, М -грэ́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Халодная страва, звычайна прыгатаваная з дробна нарэзаных кавалачкаў агародніны з алеем і воцатам. Класічны в.

2. перан. Сумесь разнастайных думак і паняццяў. У галаве в. В. пачуццяў. На выставе в. колераў і гукаў.

|| прым. вінегрэ́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

талакно, ‑а, н.

Мука з ачышчанага пражанага аўса. // Страва з такой мукі. [Тарас Тарасавіч] стаў надта набожны. Пасціў сам і нас прымушаў есці параны з соллю боб і талакно. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)