Пры́дасвет ’світанне, досвітак; перыяд часу да ўзыходу сонца’ (Мядзв.). Лексікалізацыя словазлучэння пе́рад све́там ’на досвітку’ з гутарковай трансфармацыяй прыназоўніка ў сцягнутую форму пры́д…, якая разам з міжкансанантным інтэрфіксам ‑а‑ стала выконваць функцыю прэфікса.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

геды́сты

[ад фр. J. Guesde = прозвішча фр. палітычнага дзеяча (1845—1922)]

палітычная плынь у французскім рабочым руху ў канцы 19 — пач. 20 ст., якая стала ядром французскай Рабочай партыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

багаце́йскі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які належыць або ўласцівы багацею. [Мікола:] Досыць шчаўя і мякіны З багацейскага стала. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радзі́на, ‑ы, ж.

Разм. Радня, сям’я. Новая лазня з часам стала занадта раскошнай для Кагутовай радзіны. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

solidnie

1. трывала, моцна, грунтоўна;

2. сур’ёзна, стала;

3. шмат, многа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Рагаве́нь 1 ’табакерка, зробленая з рога’ (ТСБМ). Ад рог (гл.). Матывацыяй стала назва матэрыялу, з якога зроблена рэч.

Рагаве́нь 2 ’вельмі крыклівы’ (рагач., Сл. ПЗБ). Экспрэсіўнае ўтварэнне на базе рэгаць, рэгацца (Ян.) ’моцна брахаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хрысція́нства

(ад гр. Christos = літар. памазаннік)

адна з сусветных рэлігій (нараўне з будызмам і ісламам), якая ўзнікла ў пач. 1 ст. і стала адной з найбольш пашыраных рэлігій на Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

навю́ткі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Зусім новы, самы новы. Таварыш узяў са стала навюткую кнігу і падаў мне. Гарбук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́нна,

1. Прысл. да сонны.

2. безас. у знач. вык. Спакойна, ціха, нерухома. Вакол стала ціха і сонна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дурнота́ (тошнота) разг. млосць, род. мло́сці ж.; мло́снасць, -ці ж.;

я (он) почу́вствовал дурноту́ мне (яму́) ста́ла мло́сна (нядо́бра, дрэ́нна).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)