калаксілі́н

(ад гр. kolla = клей + oksys = кіслы)

няпоўны складаны эфір цэлюлозы, цвёрдае аморфнае бясколернае рэчыва; выкарыстоўваецца пры вырабе выбуховых рэчываў, лакаў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

натралі́т

(ад натрый + -літ)

мінерал, складаны водазмяшчальны алюмасілікат натрыю з групы цэалітаў сустракаецца ў вулканічных пародах як прадукт змянення нефеліну і палявых шпатаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

percentage

[pərˈsentɪdʒ]

n.

1) працэ́нт -у m. (про́сты і склада́ны)

2) ча́стка, ко́лькасьць f.

a large percentage of books — вялі́кая ча́стка кні́г

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

маніпуля́цыя

(фр. manipulation, ад лац. manipulus = пучок)

1) складаны прыём у ручной рабоце, якая патрабуе вялікай дакладнасці, а таксама пры дэманстраванні фокусаў;

2) перан. спрытная махінацыя.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ticklish [ˈtɪklɪʃ] adj.

1. адчува́льны да казыта́ння;

a ticklish person чалаве́к, які́ баіцца казыта́ння

2. даліка́тны, склада́ны;

a ticklish qu es tion даліка́тнае пыта́нне;

The whole thing is very ticklish. Справа патрабуе вялікага такту.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прыміты́ўны

(лац. primitivus)

1) просты, не складаны па будове, выкананню (напр. п. механізм);

2) недастаткова глыбокі, надта спрошчаны (напр. п. твор);

3) неразвіты (напр. п-ая асоба).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Тры́пціх ‘кампазіцыя з трох карцін, барэльефаў, малюнкаў, аб’яднаных адной ідэяй, тэмай і сюжэтам’, ‘складаны з трох створак абраз’ (ТСБМ). Праз рускую мову (три́птих) або непасрэдна з с.-грэч. τρίπτυχος ‘трайны, складзены ў тры столкі’, у якім першая частка τρί‑ — да тры (гл.), а другая πρυχή ‘складка, фальбона’ этымалагічна няясная (ЕСУМ, 5, 640; Трубачоў, Дополн., 4, 103; Голуб-Ліер, 490).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

complex

1. [,kɑ:mˈpleks]

adj.

1) скамплікава́ны

2) склада́ны

2. [ˈkɑ:mpleks]

n.

1) ко́мплекс, гру́па буды́нкаў

2) Psych. ко́мплекс -у m.

inferiority complex — кампле́кс непаўнава́ртасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ВІ́ЦЕБСКАЯ СВЯТАДУ́ХАЎСКАЯ ЦАРКВА́.

Існавала ў Віцебску ў 16—17 ст. Складаны па кампазіцыі мураваны будынак завершаны 5 шатровымі вярхамі з галоўкамі на светлавых барабанах. Бабінец унутры чляніўся на 2 ярусы: у верхнім размяшчаліся хоры, якія з боку гал. фасада асвятляліся вокнамі — 3 высокімі прамавугольнымі і 1 круглым. Вядомая з «Чарцяжа» Віцебска 1664.

т. 4, с. 223

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

schwerig

a цяжкі́, тру́дны, цяжкава́ты, склада́ны

ine ~e Sche — ця́жкая [склада́ная] спра́ва

2) ця́жкі (пра характар)

er wird ~ — ён пачына́е рабі́ць [ствара́ць] перашко́ды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)