радыёсе́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Сетка перадавальных і прыемных радыёстанцый.

2. Комплекс узмацняльнай апаратуры і ліній радыёсувязі, прызначаных для перадачы радыёвяшчальных праграм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кракле́

(фр. croquelé)

сетка тонкіх трэшчын на паліванай паверхні керамічных вырабаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Іршаве́йка ’рыбалоўная сетка з малымі вочкамі ў сеткавым палатне’ (віц., Нар. лексіка, 34). Мабыць. кандэнсат словазлучэння варшаўская сетка з суф. ‑ейк‑а, часткова перааформлены фанетычна ў пачатку слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шка́нцавы, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які мае адносіны да шканцаў, які знаходзіцца на шканцах. Шканцавы тэнт. Шканцавая сетка. Шканцавы журнал.

2. Які нясе вахту на шканцах. Шканцавы афіцэр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

canalization

[,kænələˈzeɪʃən]

n.

1) каналіза́цыя f.

2) сыстэ́ма кана́лаў; каналізацы́йная се́тка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

chain stores

кра́мы аднаго́ ты́пу й аднае́ фі́рмы; се́тка кра́маў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

карзі́на, ‑ы, ж.

1. Тое, што і кашолка. З вышак дастала Міхля белую плеценую карзіну. Баранавых.

2. Гандола аэрастата.

3. У баскетболе — сетка на абручы, у якую закідваюць мяч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́нцер, ‑а, м.

Рыбалоўная сетка ў выглядзе мяшка, нацягнутага на абручы. Лавіў наш дзядзька нераткамі І венцярамі, і сачкамі, Ды аднаго ўсё ж бракавала: У дзядзькі чоўна неставала. Колас.

[Ад літ. vénteris.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыктыясо́ма

(ад гр. diktyon = сетка + сома)

біял. адзін са структурных элементаў клеткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Fánggarn

n -(e)s, -e се́тка, сіло́ (на птушак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)