Таргану́ць ’рэзкім рухам пацягнуць, штурхануць’, ’зрабіць рэзкі неадвольны рух’ (ТСБМ), ’рушыць з месца’ (шальч., Сл. ПЗБ). Аднакратны дзеяслоў ад торгаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ре́жущий

1. прич. які́ (што) рэ́жа; см. ре́зать;

2. прил., в разн. знач. рэ́жучы; (резкий) рэ́зкі;

ре́жущий свет рэ́зкае святло́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

надры́вісты, ‑ая, ‑ае.

Рэзкі, сутаргавы, з надрывам (у 3 знач.); прарэзлівы. Надрывісты кашаль. Надрывісты крык. □ — Іван, Іван!.. — аднекуль знізу, са снежнай замеці, пачуўся надрывісты дзявочы голас. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нявы́трыманы, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае дастатковай вытрымкі. Кацельшчык Мікалай Фёдаравіч — чалавек нявытрыманы, часам занадта рэзкі. Кірэйчык.

2. Які адступае ад прынятых прынцыпаў; непаслядоўны. Нявытрыманы стыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

grell

a

1) рэ́зкі, прарэ́злівы

2) я́ркі, крыклі́вы (пра колер)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

trenchant [ˈtrentʃənt] adj. fml рэ́зкі, ко́лкі, во́стры; з’е́длівы;

trenchant style рэ́зкая мане́ра;

a trenchant argument мо́цны аргуме́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bluff​2 [blʌf] adj.

1. абры́вісты, круты́, стро́мкі

2. адкры́ты, прамаліне́йны;

bluff vivid humour рэ́зкі жывы́ гу́мар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

retort​1 [rɪˈtɔ:t] n.

1. пярэ́чанне; рэ́зкі адка́з;

in re tort у адка́з

2. дасці́пная, тра́пная рэ́пліка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

трэск, -у, м.

1. Сухі, рэзкі гук, які ўтвараецца пры ламанні, трэсканні, разрыванні і пад. чаго-н.

Т. галля.

2. Шум, які ўтвараецца пры рабоце механізмаў, інструментаў і пад.

Т. матора.

Т. кулямёта.

3. перан. Шуміха, пустая балбатня (разм.).

◊

З трэскам (выгнаць, праваліцца і пад.) — ганебна, з вялікім скандалам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ві́згат, ‑у, М ‑гаце, м.

Пранізлівы, рэзкі гук. Дзікі візгат [бомбаў] перакрыў на хвіліну жалезны гул матораў. Навуменка. Пачуўся лязг ключоў, удары кірак і тапароў, візгат піл. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)