túten

vt, vi разм. трубі́ць

auf éinem Horn ~ — трубі́ць у рог

Féuer ~ — падыма́ць пажа́рную трыво́гу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

quoin

[kɔɪn]

1.

n.

1) рог сьцяны́ або́ буды́ніны

2) наро́жны ка́мень

3) клін -а m. (драўля́ны або́ жале́зны)

2.

v.t.

клінава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

narożnik

м.

1. вугал, вуглавая частка; рог;

2. вуглавы (рагавы) дом; вуглавая прыбудова;

3. навугольнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Рагаве́нь 1 ’табакерка, зробленая з рога’ (ТСБМ). Ад рог (гл.). Матывацыяй стала назва матэрыялу, з якога зроблена рэч.

Рагаве́нь 2 ’вельмі крыклівы’ (рагач., Сл. ПЗБ). Экспрэсіўнае ўтварэнне на базе рэгаць, рэгацца (Ян.) ’моцна брахаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

юбіле́й

[лац. jubilaeus (annus) = юбілейны год, ад ст.-яўр. jobel = бараноў рог]

гадавіна якой-н. падзеі, дзейнасці якой-н. асобы, існавання ўстановы, горада, а таксама святкаванне гэтай гадавіны.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

гіперкерато́з

(ад гіпер- + гр. keras, -atos = рог)

празмернае патаўшчэнне рагавога слоя скуры чалавека ў выніку працяглага ціску, трэння і іншых прычын.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

горнбленды́т

(ад ням. Horn = рог + Blende = покрыва)

крышталічная горная парода, якая складаецца амаль цалкам з рагавой субстанцыі; адрозніваецца ад амфібаліту структурай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кератафі́р

[ад гр. keras, -atos = рог + (пар)фір]

магматычная горная парода, якая складаецца з дробназярністай масы і ўкрапаных крышталёў, пераважна альбіту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Лэбзя ’карова без рог’ (свісл., Сцяшк. Сл.). Калі гэта не запазычанне (з польск.?), параўн. славац. lebza ’башка’, то можна меркаваць, што ўварылася яно з лэб ’лоб’ (гл.) і суф. ‑за (як галамоўза ’бязрогая скаціна’). Аналагічна лабанька (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пор ’галоўка цыбулі’ (Сцяшк. Сл.), пора: пайшла ў гарод па сапёру і пору (Наша Ніва, 2002, 20 верас.). Звычайна абазначае ’цыбуля-парэй, Allium porrum L.’, параўн. польск. рог. чэш., славац. pór, што з лац. porrum iporrits ’тс’.⇉,

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)