франкава́ць сов. и несов., спец. франки́ровать;

ф. пісьмо́ — франки́ровать письмо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агамі́чны

(ст.-ірл. ogam);

а-ае пісьмо — літарнае пісьмо, якое выкарыстоўвалася кельтамі на Брытанскіх астравах пачынаючы з 4 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

не́кага, не́каму, не́кага, не́кім, не́ аб кім; займ.

1. адмоўны, з інф. Няма нікога, каб...

Некаму адправіць пісьмо.

2. неазнач., з Р (ад займенніка «нехта»). Кагосьці.

Тут некага не хапае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакая́нны, -ая, -ае (кніжн.).

Які ўтрымлівае ў сабе пакаянне; вінаваты.

П. выгляд.

Пакаяннае пісьмо.

Напісаць пакаянную (наз.).

◊

Пакаяннай галавы меч не сячэ (прыказка) — таму, хто прызнаў сваю віну, трэба дараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міну́скульны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да мінускулаў. Мінускульнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазігра́фія

(ад гр. pas = усякі + -графія)

агульназразумелае пісьмо, выражэнне думкі знакамі, якія зразумелыя многім народам, напр. нотнае пісьмо, арабскія лічбы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

завяшча́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Вусны або пісьмовы наказ, які змяшчае распараджэнні (пераважна аб маёмасці) на выпадак смерці.

Духоўнае з. (перан.: запавет нашчадкам, паслядоўнікам).

|| прым. завяшча́льны, -ая, -ае.

Завяшчальнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Scriptural, scriptural

[ˈskrɪptʃərəl]

adj.

біблі́йны; паво́дле Сьвято́га пісьма́, які́ абапіра́ецца на Сьвято́е пісьмо́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

маю́скульны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да маюскулаў; проціл. мінускульны. Маюскульнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незапатрабава́ны, ‑ая, ‑ае.

Якога не запатрабаваў адрасат (пра груз, пісьмо). Незапатрабаваны багаж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)