odmawiać

odmawia|ć

незак.

1. (komu czego) адмаўляць;

nie ~ć pomocy — не адмаўляць у дапамозе;

~ć zgody — не пагадзіцца;

komu rozumu — адмаўляць каму ў розуме; не прызнаваць у кім розуму;

nogi ~ją mi posłuszeństwa — у мяне ногі не слухаюцца;

~ć sobie czego — адмаўляць сабе ў чым;

2. гаварыць; прамаўляць;

~ć pacierze (modlitwę) — гаварыць (чытаць) пацеры (малітву)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

agree

[əˈgri:]

1.

v.i.

1) згаджа́цца

I agree with you — Я згаджа́юся з ва́мі (табо́ю).

2) супада́ць, быць адно́лькавым

Your story agrees with mine — Твой ро́спавед супада́е з маі́м

3) жыць у зго́дзе, ла́дзіць

They agree well — Яны́ до́бра ла́дзяць

4) дамаўля́цца

at the agreed time — у дамо́ўленым ча́се

5) згаджацца

to agree on the terms — згадзі́цца на ўмо́вы

6) дапасо́ўвацца

Verbs agree with nouns — Дзеясло́вы дапасо́ўваюцца да назо́ўнікаў

2.

v.t.

прызнава́ць, дапушча́ць

John agreed that he had been wrong — Я́нка прызна́ў, што ён памыля́ўся

- agree with

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

admit

[ədˈmɪt]

v.t.

1) прызнава́ць; прызнава́цца ў чым

to admit one’s mistake or guilt — прызна́ць сваю́ памы́лку або́ віну́

2) дапушча́ць

it is necessary to admit the possibility of error — Неабхо́дна дапушча́ць магчы́масьць памы́лкі

3) упушча́ць

Windows admit light and air to the room — Во́кны ўпушча́юць у пако́й сьвятло́ й паве́тра

4) дава́ць пра́ва на ўсту́п

This ticket admits one person — Гэ́ты біле́т на адну́ асо́бу

5) прыма́ць

I was admitted to this club last year — Мяне́ прынялі́ ў гэ́ты клюб у міну́лым го́дзе

6) зьмяшча́ць

- admit of

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vote

[voʊt]

1.

n.

1) го́лас -у m.

The chairman is elected by a majority of the votes — Старшыня́ выбіра́ецца бальшынёй галасо́ў

2) пра́ва го́ласу

Not everybody has a vote — Ня ўсе́ ма́юць пра́ва го́ласу

3) галасава́ньне n.

4) вы́барчы бюлетэ́нь

to cast a vote — галасава́ць

2.

v.i.

1) галасава́ць

to vote by proxy — галасава́ць паво́дле ўпаўнава́жаньня

2) informal прапанава́ць

I vote that we go — Прапану́ю пайсьці́

3.

v.t.

1) пастанаўля́ць галасава́ньнем

He was voted president — Яго́ абра́лі старшынём

2) прызнава́ць; ацэ́ньваць

The play was voted a failure — П’е́са была́ ацэ́неная няўда́чнай

- vote down

- vote in

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

accept

[əkˈsept]

1.

v.t.

1) прыма́ць

I accept your gift gratefully — Прыма́ю ваш падару́нак з удзя́чнасьцяй

2) згаджа́цца, пагаджа́цца

to accept a proposal — згадзі́цца на прапано́ву

to accept the fact — пагадзі́цца з фа́ктам

3) прызнава́ць праўдзі́вым, ве́рыць

The teacher won’t accept your excuse — Наста́ўнік не паве́рыць тваёй адгаво́рцы

to accept a doctrine — прызна́ць дактры́ну праўдзі́вай

4) заліча́ць

The teacher has accepted my paper — Наста́ўнік залічы́ў маю́ пра́цу

5) акцэптава́ць (падпіса́ць і згадзі́цца заплаці́ць) вэ́ксаль

2.

v.i.

згаджа́цца на што

I was invited and I accepted — Мяне́ запрасі́лі, і я згадзі́ўся

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

find2 [faɪnd] v. (found)

1. знахо́дзіць;

find a solution знахо́дзіць вырашэ́нне;

I called but found him out. Я зайшоў, але не заспеў яго (дома);

find oneself апыну́цца (дзе-н.), тра́піць (куды-н.);

He found himself in hospital. Ён апынуўся ў шпіталі.

2. існава́ць; расці́;

These flowers are found only in Africa. Гэтыя кветкі сустракаюцца толькі ў Афрыцы.

3. лічы́ць; адчува́ць; зразуме́ць;

I found (that) I was mistaken. Я зразумеў, што памыляўся.

4. law, fml прызнава́ць, выно́сіць прыгаво́р;

The jury found him guilty. Прысяжныя прызналі яго вінаватым.

find fault with smb./smth. прыдзіра́цца да каго́-н./чаго́-н., чапля́цца да каго́-н./чаго́-н.;

find one’s way to знайсці́ даро́гу да

find out [ˌfaɪndˈaʊt] phr. v. даве́двацца, выяўля́ць; высвятля́ць, выясня́ць;

Have you found out the train schedule? Ты даведаўся (пра) расклад цягнікоў?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vote2 [vəʊt] v.

1. (for, against) галасава́ць; балаці́раваць;

vote by ballot балаці́раваць, раша́ць та́йным галасава́ннем;

vote by (a) show of hands галасава́ць падня́ццем рук

2. выбіра́ць;

vote into parliament выбіра́ць у парла́мент

3. асігнава́ць, вылуча́ць (сродкі);

The hospital was voted ₤ 100,000 for research. Шпіталю асігнавалі 100 000 фунтаў на даследаванне.

4. infml выраша́ць, аднаду́шна прызнава́ць;

The play was voted a success. Усе прызналі, што п’еса мае поспех.

5. infml : I vote we stay here. Я за тое, каб застацца тут.

vote with one’s feet галасава́ць нага́мі, сыхо́дзіць (з мітынгу)

vote down [ˌvəʊtˈdaʊn] phr. v. правалі́ць пры галасава́нні;

The proposal was voted down. Прапанова была адхілена.

vote in [ˌvəʊtˈɪn] phr. v. вы́браць галасава́ннем (куды-н.)

vote through [ˌvəʊtˈθru:] phr. v. праве́сці галасава́ннем;

The bill has been voted through. Законапраект быў прыняты.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

find

[faɪnd]

1.

v., found, finding

1) знахо́дзіць; адшу́кваць

2) выяўля́ць; ба́чыць; лічы́ць; адчува́ць; заўважа́ць

We found that he could not swim — Мы паба́чылі, што ён ня ўме́е пла́ваць

We find the prices high — Мы ўважа́ем, што цэ́ны высо́кія

He found that he was growing sleepy — Ён адчу́ў, што засына́е

3) дахо́дзіць; трапля́ць

Water finds its level — Вада́ дайшла́ да свайго́ ўзро́ўню

4) Law прызнава́ць; устанаўля́ць (віну́)

2.

n.

1) адкрыцьцё n.

2) вялі́кая ва́ртасная зна́хадка

find oneself —

а) знайсьці сябе́ (свае́ здо́льнасьці, схі́льнасьці)

б) апыну́цца; знайсьці́ся; тра́піць

He found himself in a dilemma — Ён апыну́ўся пе́рад дыле́май

find out — даве́двацца; пазнава́ць; адкрыва́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ка́яць, ка́іць ’караць’ (Нас.). Магчыма, ’лаяць’, параўн.: «Сам покай его, а я скольки раз каив, да каиння мойго не слухаець» (Нас., 227), параўн., каіне ’пакаранне, кара’: «Бог пошласць нам каинне», «Ниякога каиння не слухаець гетый человек» (Нас., там жа), і каінне ’раскаянне’, гл. яшчэ каята і інш. Другая форма дзеяслова — каяццапрызнаваць сваю віну, памылку перад кім-н., усвядоміўшы сваю памылку, шкадаваць аб зробленым; спавядацца’ (БРС, ТСБМ), ’шкадаваць аб зробленым’ (Чач.), ’наракаць на самога сябе’ (КЭС, лаг.). З новых слоўнікаў: каяцца (ТС) і каяцца ’раскайвацца’ (лід., круп., Сл. паўн.-зах.). Статус слова не вельмі ясны; што датычыцца зваротных форм, неабходна мець на ўвазе, што ў некалькіх выпадках дзеяслоў сустрэўся ў прыказцы, адзначанай на вялікай тэрыторыі, па гэтай прычыне невядома, якой канкрэтна мове або храналагічнаму зрэзу належыць слова. Параўн. круп.: «Не будзе каяцца чалавек, рана ўстаўшы і молад ажаніўшыся» (Сл. паўн.-зах., 2, 450), «Не кайса, шо молоды жэніўса і рано ўстаў» (ТС, 2, 187), «Не кайся, рано вставши, молодо оженившись» (Грынчанка, 2, 229). Улічваючы рад вытворных і некаторыя самабытныя значэнні ў бел. мове, можна думаць, што тут не было (выключаючы некаторыя даныя ў асноўным у літаратурнай мове) запазычання са сферы царкоўнай лексікі. Слова вядома большасці славянскіх моў: укр. каятися ’каяцца, раскайвацца’, каяти (кого) ’лаяць, караць (каго)’ (апошняя форма прыводзіцца няясна з якой крыніцы Бернекерам), рус. каять, каяться вядома ў розных значэннях (у дыялектах), звяртаюць на сябе ўвагу такія, як ст.-рус., рус.-ц.-слав. каꙗти ’ганіць’, арханг. каять ’лаяць, сварыцца, праклінаць’, аланец. ’біць, караць’. Польск. kajać się ’каяцца, раскайвацца’, в.-луж. kać so ’раскайвацца’, чэш. káti ’шкадаваць, загладжваць віну’, káti se ’раскайвацца, каяцца’, славац. kajať sa ’раскайвацца, каяцца’, славен. kájati ’ганіць, асуджаць’ і інш., kájati se ’каяцца, раскайвацца’, серб.-харв. ка̏јаті, ка̏јати се ’раскайвацца’, ’шкадаваць’ (вельмі цікавае значэнне ’помсціць (аб кроўнай помсце)’, kȁjati se ’раскайвацца’, макед. кае се ’каяцца, раскайвацца’, балг. ка́я се ’каяцца, раскайвацца, шкадаваць’, ст.-слав. каꙗти сѧ ’каяцца’. Значэнне ’караць, ганіць’, верагодна, неабходна лічыць асноўным для прасл. kajati. Апошняе — другасны дзеяслоў (дуратыўны, на ‑ati, з падоўжаным вакалізмам кораня, магчыма, з і. -е. *k​ōi. Бліжэйшай і.-е. адпаведнай формай з’яўляецца ст.-іран. (авест.) kāy‑ ’каяцца’. Гл. Трубачоў, Эт. сл., 9, 115–116; Фасмер, 2, 216 (дзе прыводзяцца як адпаведнасці таксама ст.-інд. cáyatē ’ён помсціць, карае’ і далейшыя вытворныя). Гл. яшчэ Бернекер, 1, 499; вельмі падрабязна Слаўскі, 2, 22–23.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

accredit

[əˈkredɪt]

v.t.

1) (with) прыпі́сваць каму́ што; прызнава́ць

I accredited him with more sense than he deserves — Я прызна́ў яму́ больш глу́зду, чым ён заслуго́ўвае

We accredit the invention of the telephone to Alexander Graham Bell — Вынахо́дзтва тэлефо́ну мы прыпі́сваем Алякса́ндру Грэ́ему Бэ́лу

2) упаўнава́жваць, прызнача́ць

The president of the club will accredit you as his assistant — Старшыня́ клю́бу прызна́чыць Вас сваі́м засту́пнікам

3) акрэдытава́ць, прызнача́ць дыпляматы́чным прадстаўніко́м

An ambassador is accredited as the representative of his country in a foreign land — Амбаса́дар прызнача́ецца дыпляматы́чным прадстаўніко́м свае́ дзяржа́вы ў заме́жным кра́і

4) прыма́ць за праўдзі́вае; дава́ць ве́ру; давяра́ць

5) агу́льна або́ афіцы́йна прыма́ць, рэкамэндава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)