ру́хальны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да руху, прыводзіць у рух што‑н., кіруе рухам чаго‑н. Рухальная рэакцыя. Рухальныя навыкі. Рухальная сіла. Рухальныя нервы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тлу́мны

1. (які прыводзіць да адурэння) benébelnd, betäubend, ábstumpfend;

2. (шумны, гаманлівы) lärmend, laut

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bring around

а) прыво́дзіць да прыто́мнасьці

б) перако́нваць, угаво́рваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

propulsive

[prəˈpʌlsɪv]

adj.

які́ прыво́дзіць у рух, ўзбуджа́е рух; прывадны́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

цытава́ць

(польск. cytować, ад лац. citare)

прыводзіць цытату.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пары́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што.

1. У фехтаванні: адбіць (адбіваць) удар праціўніка.

2. перан. Адразу, хутка прывесці (прыводзіць) бясспрэчныя пярэчанні супраць чаго-н. (кніжн.).

П. доказы апанентаў.

|| зак. таксама адпары́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гнаі́ць, гнаю́, гно́іш, гно́іць; незак., каго-што.

1. Прыводзіць у стан гніення.

Г. дабро.

2. перан. Доўгі час трымаць каго-н. у невыносна цяжкіх умовах для жыцця.

Г. у турме.

|| зак. згнаі́ць, згнаю́, згно́іш, згно́іць; згно́ены.

|| наз. гнае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыся́га ж.

1. прыся́га;

прынясе́нне ~гі — принесе́ние прися́ги;

прыво́дзіць да ~гі — приводи́ть к прися́ге;

2. кля́тва;

даць ~гу — дать кля́тву

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акселера́тар, ‑а, м.

Прыстасаванне, якое рэгулюе наступленне гаручай сумесі ў цыліндры рухавіка ўнутранага згарання для змянення колькасці абаротаў, а таксама педаль, якая прыводзіць у дзеянне гэта прыстасаванне.

[Ад лац. accelerare — паскараць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verzücken

vt захапля́ць, прыво́дзіць у захапле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)