перада́ча, -ы, мн. -ы, -да́ч, ж.

1. гл. перадаць.

2. Тое, што перадаецца па радыё, тэлебачанні.

Музычная п.

Слухаць перадачу па радыё.

3. Прадукты харчавання, рэчы, якія перадаюцца каму-н. (напр., хвораму ў бальніцу).

Прынесці перадачу хвораму.

4. Механізм, які перадае рух ад адной часткі прыстасавання да другой.

Зубчастая п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гастрано́мія ж.

1. (веданне кулінарнага майстэрства) Gastronomíe f -;

2. (прадукты) Delikatésswaren pl, Féinkost f -, Féinkostartikel pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прамысло́вік, ‑а, м.

1. Асоба, якая займаецца промыслам (у 1 знач.).

2. Рабочы на промысле, промыслах (у 3 знач.). Для лесарубаў везлі прадукты, тавары, а для далёкіх калгасаў, прамысловікаў — машыны, абсталяванне. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

parachute​2 [ˈpærəʃu:t] v.

1. скака́ць з парашу́там

2. скі́дваць з парашу́там;

Planes parachuted food. Прадукты былі скінуты з самалёта на парашуце.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Спіж ‘медзь, медзяны посуд’ (Нас., Ласт., Байк. і Некр., Гарэц.); сюды ж спіжо́вы ‘медны’ (Нас.): звинять званочкі спіжовыя (гарад., Рам. 8). З польск. spiż, śpiż, радзей śpiża ‘медзь, бронза для пасуды або званоў’, якое з с.-в.-ням. (glocken) spise ‘медзь (для званоў)’; гл. Карскі, Белорусы, 163; Кюнэ, Poln., 99. Ст.-бел. спижа, пижа, спижъ ‘прадукты харчавання’, ‘бронза’, гл. Булыка, Лекс. запазыч., 189; але ст.-бел. слова аб’яднала значэнні ст.-польск. śpiża ‘медзь’ і spiża ‘прадукты харчавання’ (гл. наступнае). Аб польскім слове гл. Борысь, 568.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

на́фта, ‑ы, ДМ ‑фце, ж.

Мінеральнае вадкае масляністае гаручае рэчыва звычайна цёмна-бурага колеру, якое ўжываецца як паліва, а таксама як сыравіна, з якой атрымліваюць розныя прадукты (бензін, газу, вазелін і пад.).

[Грэч. náphtha ад перс. näft.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Свянці́ць ‘асвячаць’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), свянцо́ны ‘асвячоны’ (Нас., Касп., Сл. ПЗБ, Сцяшк.), свянцо́нка ‘прадукты, якія свяцілі’ (Сл. ПЗБ, Жыв. сл.). З польск. swięcic ‘тс’, swięcony, swięconka. На беларускай глебе ўтворана свянца́ць ‘свянціць’ (Скарбы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

альбумо́зы

(ад альбуміны)

прамежкавыя прадукты распаду бялкоў, сумесь паліпептыдаў і амінакіслот.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

поліакрыла́ты

(ад полі- + акрылаты)

сінтэтычныя палімеры, прадукты полімерызацыі эфіраў акрылавай кіслаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экскрэме́нты

(лац. excrementum = выдзяленне)

прадукты выпаражнення чалавека і жывёл; кал, мача.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)