падапа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Дапаліць усё, многае. Падапальваць ламачча. Падапальваць дровы ў печы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пало́к, ‑лка, м.

1. Нары паміж печчу і ложкам або паміж печчу і супрацьлеглай сцяной уздоўж глухой сцяны ў сялянскай хаце. Нявестка, памыўшы посуд, прылягла на палку пры печы. Мыслівец. Усе распраналіся, клалі адзежу на палок ля печы ў адну кучу, рассаджваліся. Гаўрылкін. // Тое, што і пол ​2 (у 1 знач.). Пры печы туляцца палаці, Уздоўж сцяны стаіць палок. Колас. Ад печы да супрацьлеглай сцяны быў пасланы палок з дошчак, засланы коўдрамі. Галавач.

2. Памост у лазні, на якім парацца. На палку, дзе звычайна парацца, гарыць свечка. Навуменка.

3. Спец. Падвесная платформа, з якой вядзецца будаўніцтва ствалоў шахт, руднікоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пры́пе́к, прі́пік, пры́пяк, пры́пык ’месца, пляцоўка перад чалеснікамі печы’; ’выступ печы або дашчаны насціл каля печы, на якім можна сядзець або ставіць што-небудзь; прымурак’ (ТСБМ, Касп., Яруш., Бяльк., Дразд., Нік. Очерки, Сл. ПЗБ, ТС, ПСл, Шушк.). Рус. смал. при́пек ’лава каля печы; прыпек’, укр. припек ’прыпек; ляжанка’. Слова ўзнікла ў выніку зваротнай дэрывацыі ад пры́печ, прыпе́чак з узнаўленнем этымалагічнага зычнага ‑к‑, магчыма, не без уплыву слова прыпёк 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

под м. спец. (у печы) Ófenboden m -s, -boden і -böden, Ófensohle f -, -n; Hérdsohle f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

éinheizen

vi запалі́ць, падпалі́ць (у печы)

j-m ~ — разм. зада́ць ды́хту каму́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вушко́ ’ямка ў печы, збоку, для попелу, гарачага вуголля’ (Шушк., 156). Да ву́ха, памянш. форма для абазначэння дэталі печы на падставе метафары «ўваход у печ — галава».

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

калашні́к, ‑а, м.

Верхняя частка доменнай печы, вагранкі і пад. разам з адтулінай, праз якую засыпаецца калоша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загру́зчык, ‑а, м.

1. Рабочы, заняты загрузкай домны, плавільнай печы і пад.

2. Загрузачны апарат або машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́штка, -і, ДМ -тцы, ж.

1. Тое, што і рэшта (у 1 і 2 знач.).

Р. прыпасаў.

Р. вольнага часу.

2. мн. -і, -аў. Тое, што захавалася, уцалела ад таго, што раней існавала.

Р. печы.

Р. разбітых часцей ворага.

|| прым. рэ́шткавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распала́цца, ‑аецца; зак.

Пачаць ярка палаць. Раптам хмарка ўспыхнула ўдалечы Ад агню, Што распалаўся ў печы. Бічэль-Загнетава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)