пастаянны дыпламатычны прадстаўнік рымскага папы пры ўрадзе якой-н. дзяржавы (параўн.легат1 2).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сістэматы́чны
(гр. systematikos)
1) які ўтварае пэўную сістэму, заснаваны на пэўнай сістэме, паслядоўны, планамерны;
2) пастаянны, рэгулярны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
несканчо́ны, ‑ая, ‑ае.
Надзвычай доўгі; працяглы, бясконцы. Несканчонымі калонамі ішлі на фронт рэзервісты, добраахвотнікі.Мыслівец.За годам год — стагоддзі прамінулі, як хвалі несканчонае ракі.А. Вольскі.// Які не спыняецца; пастаянны. Апрача завывання ветру ў голым голлі ды несканчонага шуму дажджу, .. [чалавек] нічога не пачуў.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неадме́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Абавязковы, неабходны. Ганне трэба было асабліва трымацца няпісанага, але неадменнага закону.Мележ.// Традыцыйны, звычаёвы. На гэты раз неадменнае «Будзьце здаровы» прагучала яшчэ больш бадзёра.Шахавец.
2.Уст. У дарэвалюцыйнай Расіі — уваходзіла ў склад назваў некаторых пасад (у значэнне пастаянны). Неадменны сакратар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
безупы́нны, ‑ая, ‑ае.
Пастаянны, бесперапынны. Бабка Наста гаварыла доўга і многа.. Гутарка лілася безупынным зацяжным восеньскім дожджыкам.Колас.У вершалінах старых хвояў стаяў безупынны і роўны, як вечнасць, шум.Чорны.// Які часта паўтараецца, адбываецца бесперастанку. [Ганна Сяргееўна].. успамінала безупынныя бамбёжкі Масквы, мітуслівы натоўп на вуліцах.Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
constant[ˈkɒnstənt]adj.
1.пастая́нны, нязме́нны, заўсёдны;
constant complaints няспы́нныя ска́ргі
2. нязме́нны, ста́лы;
constant voltage пастая́ннае напру́жанне
3. ве́рны;
a constant friend ве́рны ся́бра
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
хіёнасфе́ра
(ад гр. chion = снег + сфера)
слой атмасферы, у сярэдзіне якога магчымы пастаянны дадатны баланс цвёрдых атмасферных ападкаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
◎ Пастая́нне ’даўгавечнасць чаго-н.’ (Шат.). Славен.postą‑ janje, серб.-харв.nöcTojan > e ’існаванне’. Семантыка бел. лексемы аформілася на бел. тэрыторыі пры ад’ідэацыі ц.-слав.посто*&ни* < постопти ’вытрымаць, працягвацца, пратрымацца’ і бел.-рус.пастаянны — постоянный ’бесперапынны, нязменны, разлічаны на доўгі час’. Апошняя лексема, як і пастаянства ’няспыннасць, нязменнасць’, ’вернасць, адданасць’ (ТСБМ), прыйшлі праз рус., ц.-слав. з паўднёваславянскіх моў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
stéhend
a
1) стая́чы
2) нязме́нны, пастая́нны
~en Fúßes — неадкла́дна, адра́зу ж
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
неадхі́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Такі, якога нельга адхіліць, якога немагчыма пазбегнуць. Ужо два тыдні як над сялом павіс нейкі страх і трывога, чаканне чагосьці страшнага і неадхільнага.Колас.
2.Пастаянны, неадступны. Папярэдзіць, адгарадзіць гэтую крыштальную чысціню ад усяго бруднага раптам стала для мяне неадхільным клопатам.Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)