Félsart

f -, -en го́рная паро́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Hólzart

f -, -en драўні́нная паро́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Húnderasse

f -, -n паро́да саба́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

буйназярні́сты, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з буйных часцінак. Буйназярністы пясок. Буйназярністая парода. Буйназярністы камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асеці́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да Асеціі, асецінаў. Асецінская мова. Асецінская парода авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кварцы́т, ‑у, М ‑цыце, м.

Горная парода, якая складаецца пераважна з кварцу. Крышталічны кварцыт.

[Ням. Quarzit.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

латэры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Горная парода чырвонага або бурага колеру, падобная на гліну.

[Ад лац. later — цэгла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меты́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да метыса (у 1 знач.). Метысная парода авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трахі́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да трахіту, уласцівы яму. Трахітавая парода. Трахітавая структура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rasa

ж.

1. раса;

rasa biała — белая раса;

2. парода (жывёлы);

czysta rasa — чыстая парода

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)