вы́залаціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; зак., што.

Пакрыць пазалотай, пазалаціць усё або частку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апа́лубіць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., што.

Спец. Пакрыць, аблажыць апалубкай (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абзеляні́ць, ‑ню́, ‑ні́ш, ‑ні́ць; ‑ні́м, ‑ніце́; зак., што.

Насадзіць многа кустоў, дрэў, пакрыць расліннасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намы́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Намыліць сябе, пакрыць сябе мыльнай пенай. Намыліцца некалькі разоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плацінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., што.

Спец. Пакрыць (пакрываць) тонкім слоем плаціны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саслядзі́ць, ‑сляджу, ‑слядзіш, ‑слядзіць; ‑слядзім, ‑следзіце; зак., што.

Разм. Пакрыць слядамі; патаптаць. Саслядзіць падлогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асмужы́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -му́жыць; -му́жаны; зак.

1. што. Зацягнуць, пакрыць смугою, туманам і пад.

Дым пажару асмужыў неба.

2. каго-што. Абветрыць, абпаліць сонцам.

Асмужыў вецер рукі, твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Асяні́ць ’нечакана ўзнікнуць (пра думку)’. Магчыма, з стараславянскай праз старарускую ці рускую. Стараславянскае слова ўтворана ад сѣнь ’цень’ (гл. сенцы) са значэннем ’пакрыць ценню’, ’прыкрыць, захаваць’ > ’сайсці звыш’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

забаластава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Пакрыць, засыпаць баластам (у 3 знач.). Забаластаваць чыгуначнае палатно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залакірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Пакрыць лакам пашкоджаныя месцы ў якой‑н. палакіраванай рэчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)