мат.паверхня, утвораная паваротам трактрысы вакол яе асімптоты.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
concavity
[kɑ:nˈkævəti]
n., pl. -ties
1) увагну́тасьць, угну́тасьць f.
2) увагну́тая паве́рхня, упа́дзіна f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
waters
pl.
1) во́ды pl.
2) во́дная паве́рхня(мо́ра, ракі́)
3) во́дная плынь
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
караба́ты, ‑ая, ‑ае.
Няроўны, скрыўлены, пагнуты. Карабатая дошка. Карабатая паверхня. □ Шумяць дубы, і хвоі, і бярозы, На ўсход паволі хвалі коціць Свіслач, І вербы карабатыя над ёю віснуць.Пушча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шарово́й шаравы́;
шарова́я пове́рхность шарава́я паве́рхня;
шарово́й сегме́нт шаравы́ сегме́нт;
шарово́й кла́пантехн. шаравы́ кла́пан;
шарова́я мо́лния шарава́я мала́нка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ро́ўнядзьж. (паверхня) Ébene f -, -n, Fláchland n -(e)s, -länder; Spíegel m -s, - (гладзь)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адко́с1, ‑у, м.
1. Нахільная паверхня гары, узгорка і пад.; адхон. Трыма крокамі .. [Пархвен] перайшоў схілісты адкос, лёг на зямлю і прыгледзеўся.Чорны.// Бакавая пакатая паверхня дарожнага палатна, насыпу і пад. Берагавы адкос. □ На адкосах дарог густа цвіце блакітны падарожнік.Брыль.[Тры чалавечыя фігуры] падняліся з выемкі, успаўзлі па адкосе на палатно.. і доўга пазіралі ў той бок, дзе за тэлеграфным слупам стаяў з карабінам у руках Грышка.Чарот.Раслі масты, высокія адкосы, і рэйкі струнамі віліся ўдаль.Машара.
2.Спец. Нахільная паверхня, якая ідзе пад вуглом; старана чаго‑н. (якога‑н. будынка, збудавання).
адко́с2, ‑у, м.
Адработ касьбой за паслугу, пазыку і пад. Ніякі калгас не будзе пазычаць збожжа ў другім калгасе на аджон ці на адкос.Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нахі́л, -у, м.
1.гл. нахіліць, нахіліцца.
2. Пастава цела пад вуглом паміж гарызантальнай і вертыкальнай плоскасцю.
Н. дрэў.
3. Схіл, спуск, пакатая паверхня.
Круты н.
4.перан. Прыхільнасць, схільнасць, цяга да чаго-н.
Н. да музыкі.
5. Наяўнасць якіх-н. унутраных задаткаў, схільнасць да чаго-н.
Н. да прастуды.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ГІМЕНАФО́Р
(ад гіменій + грэч. phoros які нясе),
паверхня пладовых цел грыбоў (базідыяміцэтаў), на якой размешчаны гіменій.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ГЕО́ІД
(ад геа... + грэч. eidos выгляд),
сапраўдная фігура Зямлі, абмежаваная ўзроўневай паверхняй (сярэдні ўзровень вады Сусветнага ак., мысленна прадоўжаны пад мацерыкамі). Форма геоіда ў выніку сутачнага абарачэння Зямлі блізкая да эліпсоіда вярчэння, але яго паверхня ўскладнена з-за нераўнамернасці размеркавання мас унутры Зямлі. Паверхня геоіда перпендыкулярная да напрамку сілы цяжару ва ўсіх кропках, больш згладжаная, чым фіз.паверхня Зямлі, на якой рэзка выражаны горы і акіянскія ўпадзіны. Яна выпуклая, сярэдняя велічыня адхілення геоіда ад найб. удала падабранага зямнога сфероіда складае ±50 м, а максімальнае адхіленне ±100 м.