паліца́й, -я, мн. -і, -яў, м. (пагард.).

У час Вялікай Айчыннай вайны ў акупіраваных раёнах: здраднік з мясцовага насельніцтва, які служыў у фашысцкай паліцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

двухмо́ўны, -ая, -ае.

1. Які карыстаецца дзвюма мовамі.

Двухмоўнае насельніцтва.

2. Складзены на дзвюх мовах.

Д. слоўнік.

|| наз. двухмо́ўе, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

егіпця́не, -я́н, адз. егіпця́нін, -а, м.

Асноўнае насельніцтва Егіпта.

|| ж. егіпця́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. егі́пецкі, -ая, -ае.

Егіпецкія піраміды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беспрацо́ўе, -я, н.

1. Сацыяльна-эканамічная з’ява, калі частка працаздольнага насельніцтва не знаходзіць сабе рабочага месца; наяўнасць беспрацоўных.

Рост беспрацоўя.

2. Стан беспрацоўнага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мазу́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мазураў. Мазурскае насельніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маламаёмасны, ‑ая, ‑ае.

Які мае мала маёмасці; небагаты. Маламаёмаснае насельніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэмагра́фія, ‑і, ж.

Навука, якая даследуе склад, колькасць, змяненне насельніцтва.

[Ад грэч. dēmos — народ і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Vólksschicht

f -, -en слой насе́льніцтва, грама́дскі слой

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bevölkerung

f -, -en

1) насе́льніцтва

2) засяле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ітэльме́ны, ‑аў; адз. ітэльмен, ‑а, м.; ітэльменка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. ітэльменкі, ‑нак; ж.

Старажытнае насельніцтва паўвострава Камчаткі, патомкі якога, змяшаўшыся з рускімі, складаюць цяпер значную частку насельніцтва Камчаткі; камчадалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)