pobór, ~oru

pob|ór

м.

1. прызыў; набор;

~ór do wojska — рэкруцкі набор;

2. збор, спагнанне (падаткаў);

~ór podatków — спагнанне падаткаў;

3. тэх. спажыванне;

4. ~ory мн. плата, зарплата; пенсія; аклад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Áushebung

f -, -en

1) вайск. прызыў, набо́р

2) а́рышт (удзельнікаў якога-н. сходу); ліквіда́цыя (прытона)

3) выма́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

nest

[nest]

1.

n.

1) гняздо́ n.

a nest of thieves — зладзе́йскае гняздо́

2) пту́шкі, зьвяры́ ці насяко́мыя, што жыву́ць у гнязьдзе́

3) гру́па, набо́р аднаро́дных прадме́таў

a nest of drinking cups — набо́р ку́бкаў да піцьця́ (які́я ўвахо́дзяць адзі́н у адзі́н)

2.

v.

1) віць гняздо́

2) устаўля́ць (у гняздо́, або́ як у гняздо́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

outfit [ˈaʊtfɪt] n.

1. адзе́нне, касцю́м (спецыяльнага прызначэння);

a skiing outfit лы́жны касцю́м;

a wedding outfit шлю́бны ўбор

2. infml кама́нда, кампа́нія, гру́па (людзей, якія працуюць разам)

3. абсталява́нне, апарату́ра, набо́р інструме́нтаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ручны́, -а́я, -о́е.

1. гл. рука.

2. Прызначаны, прыстасаваны для рук.

Р. гадзіннік (наручны). Р. багаж (які можна везці пры сабе).

3. Які робіцца рукамі; які прыводзіцца ў дзеянне рукамі.

Ручная вышыўка.

Ручная граната (для кідання рукой). Р. набор (друкарскі).

4. Пра работу, падлікі: не аўтаматычны (спец.).

Ручныя вылічэнні.

5. Пра звера, птушку: прыручаны, які прывык да чалавека.

Ручная вавёрка.

Р. арол.

○

Ручны продаж —

1) гандаль з рук;

2) у аптэцы: продаж без рэцэптаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гапло́нт

(ад гр. haploos = адзіночны, просты + on = істота)

арганізм, у якога ўсе клеткі змяшчаюць гаплоідны набор храмасом, а дыплоідная толькі зігота.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

карыён

(фр. carillon = літар. перазвон)

1) музычная п’еса, якая імітуе перазвон;

2) ударны музычны інструмент, які ўяўляе сабой набор настроеных званоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

разме́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. размячаць — размеціць.

2. Знак, паметка, метка, пастаўленыя з мэтай абазначэння чаго‑н., указання на што‑н. Віталь уважліва прыглядаецца да кожнага вагона, чытаючы крэйдавую разметку на сценках. Васілёнак. // Знакі ў тэксце, якія паказваюць, як павінен быць набраны тэкст. Набор па разметцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Éinberufung

f -, -en

1) скліка́нне

2) вайск. прызыў, набо́р (на службу)

~ von Banknóten — фін. зня́цце банкно́таў (з абарачэння)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

лінаты́п

(англ. linotype, ад лац. linea = лінія + гр. typos = адбітак)

друкарская наборная машына, якая адлівае набор цэлымі радкамі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)