Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
графі́т, ‑у, М ‑фіце, м.
Мінерал цёмнага колеру — найбольш устойлівая разнавіднасць вугляроду (скарыстоўваецца для вырабу карандашоў, вогнетрывалых тыгляў і пад.).
[Ням. Graphit.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
азбе́ст, ‑у, М ‑сце, м.
Вогнетрывалы мінерал валакністай будовы, які шырока выкарыстоўваецца ў тэхніцы; горны лён. Радовішча азбесту. Здабыча азбесту.
[Грэч. asbestos — незгасальны, пастаянны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фенакі́т, ‑у, М ‑кіце, м.
Спец. Празрысты, бясколерны ці слаба афарбаваны ў вінна-жоўты, ружовы, буры колер мінерал класа сілікатаў.
[Ад грэч. phenax, phenakos — падманшчык.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
флюары́т, ‑у, М ‑рыце, м.
Мінерал з класа фтарыдаў, які выкарыстоўваецца ў металургіі, хімічнай, аптычнай і керамічнай прамысловасць плавікавы шпат.
[Ад лац. fluor — цячэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шамазі́т, ‑у, М ‑зіце, м.
Мінерал шаравата-зялёнага або чорнага колеру, складаны сілікат жалеза і магнію; жалезная руда. Залежы шамазіту.
[Ад геагр. назвы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плаві́к, ‑у, м.
Спец. Мінерал (злучэнне кальцыю і фтору) у выглядзе крышталяў рознага колеру, які выкарыстоўваецца ў металургіі і хімічнай прамысловасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ВІСМУЦІ́Н,
вісмутавы бляск, мінерал класа сульфідаў, сульфід вісмуту, Bi2S3. Прымесі свінцу, медзі, сурмы, селену. Крышталізуецца ў рамбічнай сінганіі. Крышталі ігольчастыя, пласцінкі, зярністыя і прамяністыя агрэгаты. Колер алавяна-белы да свінцова-шэрага. Бляск металічны. Цв. 3,5. Шчыльн. 6,8 г/см³. Рэдкі мінерал, трапляецца ў высокатэмпературных гідратэрмальных жылах і ў гранітных пегматытах. Гал. мінерал вісмутавых руд. Радовішчы ў Балівіі, Казахстане, Сярэдняй Азіі.
т. 4, с. 197
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
азакеры́т, ‑у, М ‑рыце, м.
Мінерал, які напамінае з выгляду пчаліны воск і ўжываецца для вырабу мазяў, крэмаў і пад.; горны воск.
[Ад грэч. ozō — пахну і kēros — воск.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
серпенці́н, ‑у, м.
Паласаты мінерал белага, зялёнага і іншых колераў з разнастайнымі адценнямі. Правая рука з каменным бранзалетам з серпенціну адкінута. Караткевіч.
[Ад лац. serpens — змяя.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)