клі́мат, -ту м., прям., перен. кли́мат;

кантынента́льны к. — континента́льный кли́мат;

марскі́ к. — морско́й кли́мат;

паліты́чны к. — полити́ческий кли́мат

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

піра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Марскі разбойнік.

2. перан. Пра варожых лётчыкаў, якія робяць налёты на мірныя гарады і вёскі.

3. Пра ўгоншчыкаў самалётаў.

Паветраныя піраты.

4. перан. Пра таго, хто выкарыстоўвае што-н. з парушэннем аўтарскіх правоў.

|| прым. піра́цкі, -ая, -ае.

Пірацкая копія камп’ютарнай праграмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

grampus

[ˈgræmpəs]

n.

1) вялі́кі марскі́ дэ́льфін

2) informal чалаве́к, які́ го́ласна сапе́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ама́р

(фр. homard)

вялікі марскі рак атрада дзесяціногіх (дэкаподаў); аб’ект промыслу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Méeresstrand

m -(e)s, -strände марскі́ бе́раг, пляж

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Hóchwasser

n -s, -

1) паво́дка

2) марскі́ прылі́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

sea dog

1) стары́, быва́лы, дасьве́дчаны мара́к; марскі́ воўк

2) цюле́нь -я m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ві́кінг

(ст.-сканд. vikingr)

старажытнаскандынаўскі марскі воін, удзельнік нападаў на еўрапейскія краіны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вуго́р​II м заал (рыба) Aal m -(e)s, -e;

марскі́ вуго́р Séeaal m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

брыз м марск Bríse f -, -en;

берагавы́ брыз Lándbrise f;

марскі брыз Séebrise f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)