Кісля́ ’кіслата’ (ТСБМ, Жд. 2, Сл. паўн.-зах.), ’закваска’ (Сл. паўн.-зах.). Утварэнне ад кіслы (гл.) з дапамогай суфікса ‑ja (як suša < sux + ja) (SP, 1, 82).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сінільны, ✂:

  • сінільная кіслата — ядавітая бясколерная вадкасць з пахам горкага міндалю; цыяністы вадарод.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

плавико́вый плавіко́вы;

плавико́вый шпат плавіко́вы шпат;

плавико́вая кислота́ хим. плавіко́вая кіслата́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

смоляно́й смаляны́;

смоляна́я кислота́ смаляна́я кіслата́;

смоляна́я обма́нка мин. смаляна́я падма́нка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

у́ксусный во́цатны;

у́ксусная кислота́ хим. во́цатная кіслата́;

у́ксусная эссе́нция во́цатная эсе́нцыя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

acid​1 [ˈæsɪd] n.

1. кіслата́;

acid rain кісло́тны дождж;

the acid test ла́кмусавая папе́ра; про́ба; выпрабава́нне

2. slang нарко́тык ЛСД

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кісля́, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і кіслата (у 1 знач.). І любяць жа [Жэнька і Света] брусніцы. Адна кісля, а яны ядуць. Света дык прыгаршчамі будзе ў рот сыпаць і не зморшчыцца. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карболавы, ✂:

  • карболавая кіслата — арганічнае злучэнне, бясколерныя крышталі, якія ў растворы ўтвараюць дэзінфіцыруючую вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

глюкуро́навы

(ад гр. glykys = салодкі + uron = мача);

г-ая кіслата — аднаасноўная арганічная кіслата, якая ўтвараецца пры акісленні глюкозы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мурашы́ны муравьи́ный;

○ м. спірт — фарм. муравьи́ный спирт;

~ная кіслата́ — хим. муравьи́ная кислота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)