вянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак.
1. каго. Аб’ядноўваць шлюбам па царкоўным абрадзе.
В. маладых.
2. перан., што. Завяршаць сабой, знаходзячыся зверху чаго-н.
Вежу вянчала рубінавая зорка.
|| зак. павянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 1 знач.), звянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 1 знач.) і увянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 2 знач.).
|| наз. вянча́нне, -я, н. (да 1 знач.).
|| прым. вянча́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перыа́стр
(ад перы- + гр. astron = зорка)
астр. бліжэйшы да галоўнай зоркі пункт арбіты зоркі-спадарожніка (проціл. апаастр).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
астрана́ўт
(англ. astronaut, ад гр. astron = зорка + nautes = мараплавец)
тое, што і касманаўт.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
астрана́ўтыка
(англ. astronautics, ад гр. astron = зорка + nautike = караблеваджэнне)
тое, што і касманаўтыка.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
АЛЬЦЫЁНА, η Цяльца,
зорка 3-й зорнай велічыні (2,9 візуальнай зорнай велічыні). Найб. яркая ў зорным скопішчы Плеяд. Адлегласць ад Сонца 59 пс.
т. 1, с. 289
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
апаа́стр
(ад апа- + гр. astron = зорка)
астр. самы аддалены ад галоўнай зоркі пункт арбіты зоркі-спадарожніка (параўн. перыастр).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
астрано́мія
(гр. astronomia, ад astron = зорка + nomos = закон)
навука пра нябесныя целы, пра Сусвет.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
АКТА́НТ
(лац. Octans),
каляпалярнае сузор’е Паўд. паўшар’я неба. Найб. яркая зорка Актант 3,8 візуальнай зорнай велічыні. У Актанце знаходзіцца Паўд. полюс свету. Гл. Зорнае неба.
т. 1, с. 209
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
паружаве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Стаць ружовым, ружавейшым. Шчокі дзяўчыны паружавелі ад хвалявання, і гэта прыдавала ёй асаблівую прываблівасць. Колас. У цёмным небе зорка праляціць, Паружавее неба на Усходзе, І сонца будзе кожны дзень свяціць І ўпершыню для некага ўзыходзіць. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зні́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Разм. Падаючая зорка. Недзе далёка ўперадзе прамільгнула знічка, праз некаторы час упала другая. Васілёнак. У небе дзесь далёка Над лесам тым у момант вока Мігнецца стужка агнявая — То знічка згасне залатая. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)