залазава́нне, ‑я, н.

Заразная хвароба коней — запаленне слізістай абалонкі насаглоткі і падсківічных лімфатычных вузлоў; мыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грып, ‑у, м.

Вострая вірусная хвароба, галоўнымі рысамі якой з’яўляюцца запаленне дыхальных шляхоў і гарачка.

[Фр. grippe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

irritate [ˈɪrɪteɪt] v.

1. дакуча́ць (каму-н.), злава́ць (каго-н.)

2. раздражня́ць; выкліка́ць раздражне́нне/запале́нне (скуры, вачэй і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нагнае́нне, ‑я, н.

Запаленне якой‑н. часткі цела, пры якім утвараецца і выдзяляецца гной. Мясцовае нагнаенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́смарк, ‑у, м.

Запаленне слізістай абалонкі носа, якое суправаджаецца слізіста-гнойнымі выдзяленнямі і чханнем. Хранічны насмарк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астэаміэлі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Спец. Запаленне касцявога мозгу, якое звычайна пашыраецца на ўсе слаі косці.

[Ад грэч. osteon — косць і myelos — мозг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захаладзі́цца, ‑джуся, ‑лодзішся, ‑лодзіцца; зак.

Абл. Змерзнуўшы, прастудзіцца. — Я захаладзіўся і, мусіць, перанёс запаленне лёгкіх. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kéhlkopfentzündung

f -, -en мед. ларынгі́т, запале́нне гарта́ні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Mándelentzüngung

f -, -en мед. запале́нне мінда́лін, ангі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Arthrítis

f -, -tiden мед. артры́т, запале́нне суста́ваў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)