прадчува́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Загадзя адчуваць; мець прадчуванне чаго‑н. Трывожна заплакала кнігаўка на балоце, мабыць, прадчуваючы холад. Шчарбатаў. [Міця] прадчуваў, што добрыя адносіны з Лобікам наладзяцца, аднак няясная трывога закрадвалася ў душу. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прадухілі́ць, ‑хілю, ‑хіліш, ‑хіліць; зак., што.
Загадзя ліквідаваць тое, што перашкаджае ажыццяўленню чаго‑н.; папярэдзіць. [Бабейка] не можа прадухіліць тое, што павінна непазбежна адбыцца, трэба шукаць іншага шляху, каб утрымацца самому і зберагчы тое, што стварыў. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
voráus
a упе́рад, напе́рад
im ~ — за́гадзя
j-m ~ sein — перагна́ць каго́-н.
im ~ erráten* — прадугада́ць, угада́ць (напе́рад)
mit béstem Dank im ~ — за́гадзя прыно́сім [выка́зваем] глыбо́кую падзя́ку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
маршру́т
(ням. Marschrute, ад фр. marche = хадзьба + route = шлях, дарога)
загадзя вызначаны шлях руху (людзей, войск, паяздоў, самалётаў і г. д.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
frühzeitig
1.
a
1) ра́нні
2) заўча́сны
2.
adv за́гадзя, напе́рад
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
vorwég
adv
1) напе́рад
2) ране́й, адра́зу, за́гадзя
~ háben — мець перава́гу
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
zapowiadać
незак.
1. co абвяшчаць; папярэджваць; загадзя паведамляць; прадказваць;
3. весці праграму
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прырыхтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што і чаго.
Разм. Загадзя падрыхтаваць. Рыжы яго гаспадар прырыхтаваў ужо яму лапці, анучы, двое штаноў. Чорны. Букрэй выбраў месца ў глухім кутку двара каля нейкай будыніны, прырыхтаваў на ўсякі выпадак наган. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́слаць
1. (адправіць) ábschicken vt, ábsenden* vt; voráussenden* vt, vórschicken vt (загадзя);
2. (адміністрацыйна выдаліць) áusweisen* vt; verschícken vt, verbánnen vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
наканава́цца, ‑нуецца; зак.
Разм. Наперад, загадзя вырашыцца, абумовіцца, атрымаць пэўны кірунак. Адным словам, ва ўяўленнях.. [Настачкі] ужо выразна наканаваўся надзел свету ў часе на дзве палавіны: страшная мінуўшчына, калі яе яшчэ не было на свеце, і цяперашняе яе маленства. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)