Брусяне́ць ’успухаць’ (Юрч.). Рус. брюзг‑, бел. брузг‑ ’апухаць, набракаць’ (гл. бел. бру́знуць). На бел. глебе брузг‑ пераходзіць (фанетычная з’ява) у брузк‑ і далей у бруск‑. Адсюль нейкім чынам (напр., з *бруснуць < *брускнуць) стварылася новая аснова брус‑ ’бракнуць’, якая і дала дзеяслоў брусяне́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tragedy [ˈtrædʒədi] n.

1. трагі́чная сітуа́цыя, трагі́чная з’я́ва; трагі́чнасць;

make a tragedy out of smth./treat smth. as a tragedy рабі́ць з чаго́-н. траге́дыю;

end in tragedy ско́нчыцца трагі́чна

2. траге́дыя;

Greek tragedy грэ́чаская траге́дыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адзінкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які сустракаецца не групай, не ў мностве, а ў выглядзе паасобных адзінак. Адзінкавы выпадак.

2. у знач. наз. адзінкавае, ‑ага, н. Філасофская катэгорыя; працэс, з’ява або прадмет з яго ўласцівасцямі і асноўнымі адзнакамі, якія адрозніваюць яго ад іншых працэсаў, з’яў або прадметаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарады́чны

(лац. sporadicus, ад гр. sporadikos)

адзінкавы, не рэгулярны, выпадковы (напр. с-ая з’ява).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

архаі́зм

(гр. archaismos)

1) лінгв. слова, якое выйшла з актыўнага ўжытку, напр. перст (палец), чало (лоб);

2) застарэлая з’ява, перажытак мінулага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

герантамарфо́з

(ад гр. geron, -ntos = стары + -марфоз)

эвалюцыя шляхам змен, якія вынікаюць на позніх стадыях развіцця арганізма; з’ява, блізкая да анабаліі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

паралель назоўнік | жаночы род

  1. У матэматыцы: прамая, якая не перасякае другую прамую, што ляжыць з ёй у адной плоскасці.

    • Правесці п.

  2. пераноснае значэнне: Параўнанне, а таксама з’ява, якая можа параўноўвацца з іншай падобнай з’явай (кніжнае).

    • Правесці п. паміж чым-н.
    • Канкрэтнасць гістарычных паралелей.

  3. Уяўная лінія перасячэння зямной паверхні плоскасцю, паралельнай плоскасці экватара.

    • Паралелі і мерыдыяны на геаграфічнай карце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прыклад​1 назоўнік | мужчынскі род

  1. Канкрэтаая з’ява, факт, які прыводзіцца для тлумачэння, доказу чаго-н.

    • Ілюстраваць выступленне прыкладамі.
    • Гістарынныя прыклады.

  2. Дзеянне, якое служыць узорам для пераймання, а таксама ўвогуле выдатны ўзор чаго-н.

    • Па прыкладу дарослых (так, як робяць дарослыя).
    • Паказаць п. чаго-н.
    • П. геройства.

  3. Матэматычнае практыкаванне, якое патрабуе некаторых дзеянняў над лікамі.

    • Алгебраічныя прыклады.
    • Рашыць прыклады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рухомы прыметнік

  1. Здольны рухацца, які можа рухаць.

    • Р. блок.

  2. Які пераязджае з месца на месца.

    • Р. лазарэт.

  3. Які можа змяняцца ў залежнасці ад умоў; які хутка развіваецца, мяняецца.

    • Рухомыя формы арганізацыі.
    • Рухомая з’ява.

Рухомая маёмасць (спецыяльны тэрмін) — такая, якая можа быць перамешчана з месца на месца.

Рухомы састаў — сукупнасць сродкаў аўтамабільнага, чыгуначнага і іншых відаў транспарту.

|| назоўнік: рухомасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Вут-вут-вут ’падзыўныя словы для качак’ (КСТ); ’падзыўныя словы для гусей’ (карэліц., Шатал.). Ад ву́тва (памянш. ву́тоўка) або ву́тка ’качка’, перанос падзыўных слоў на гусей — з’ява другасная, параўн. вуль-вуль-вуль (гл.), магчыма, у выніку дээтымалагізацыі пасля выцяснення спрадвечнай назвы на частцы беларускай тэрыторыі паланізмам ка́чка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)