Zéltler

m -s, - жыха́р ке́мпінга, туры́ст, які́ жыве́ ў пала́тцы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Скаламу́да ‘рудая кусьлівая парода балотных мурашак, якая жыве на кургане і травах балот’ (Дразд.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

żyć

ży|ć

незак. жыць;

ledwo ~je — ледзь жыве;

niech ~je! — няхай жыве!;

~ć nie umierać — жыць не паміраць;

~ć z kim — жыць з кім

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падка́меншчык, ‑а, м.

Маларухомая, прыдонная рыба, якая жыве ў прэснай вадзе пад камянямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піто́н, ‑а, м.

Вялікая неядавітая змяя сямейства ўдаваў, якая жыве пераважна ў джунглях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бурунду́к, ‑а, м.

Маленькі паласаты, падобны на вавёрку грызун, які жыве ў норах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарбано́ша, ‑ы, ж.

Невялікае сумчатае млекакормячае, якое жыве ў Амерыцы; сумчаты пацук, апосум.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тру́пнік, ‑а, м.

Невялікі жук, які жыве ў гнаі, трупах жывёл, гнілых грыбах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фры́зы, ‑аў; адз. фрыз, ‑а, м.

Народ, які жыве ў Нідэрландах і ФРГ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жыллё, -я́, н.

1. Месца, дзе жывуць людзі; населенае месца.

Недалёка ад жылля.

2. Памяшканне (дом, хата, пакой і інш.), у якім хто-н. жыве.

Атрымаць ж.

Будаваць ж.

|| прым. жыллёвы, -ая, -ае.

Жыллёвыя ўмовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)