éinsaümen

vt

1) падру́бліваць, аблямо́ўваць, абшыва́ць (сукенку)

2) атача́ць (пра дрэвы і да т.п.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прыса́днік ’кветнік каля хаты; агародчык; парк, сквер’ (ТСБМ, Гарэц.), ’непладовыя дрэвы ў пладовым садзе’ (Др.-Падб.). З прыса́ды (гл.). Семантычна, безумоўна, паўплывала і паліса́днік (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

раскашне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Разм. Станавіцца раскошным, раскашнейшым. З кожным годам дрэвы ўсё раскашнеюць, хаця і вельмі старыя. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́женцевый с.-х. са́джанцавы, фля́нсавы;

са́женцевые гря́дки са́джанцавыя гра́дкі (гра́дкі для фля́нсаў);

са́женцевые дере́вья са́джанцавыя (фля́нсавыя) дрэ́вы, фля́нсы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БАНСА́Й

(яп. літар. дрэва, якое расце на падносе),

японскае мастацтва вырошчвання карлікавых дрэў (і самі дрэвы) у вазонах абмежаваннем іх росту (пры захаванні ўсіх асаблівасцяў і прапорцый).

т. 2, с. 282

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

gnarled [nɑ:ld] adj.

1. сукава́ты, каржакава́ты; скры́ўлены; з наро́стамі (пра дрэвы)

2. скру́чаны, шышкава́ты, гру́бы (пра рукі, пальцы)

3. гру́бы, абсі́вераны (пра твар, знешнасць)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

насаджэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. насадзіць ​1.

2. толькі мн. (насаджэ́нні, ‑яў). Пасаджаныя расліны, дрэвы. Лесаахоўныя насаджэнні. Пладова-ягадныя насаджэнні. □ Гутарка ў Максіма ішла аб беларускіх лясах.., аб новых, пасляваенных насаджэннях. Брыль.

•••

Зялёныя насаджэнні — дрэвы і кусты, часта ў спалучэнні з кветнікамі і газонамі, у гарадах, пасёлках і вакол іх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасаджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Пасаджаць усё, многае або ўсіх, многіх. Перасаджаць усе дрэвы. Перасаджаць усіх вінаватых у турму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаёк, гайка, м.

Памянш.-ласк. да гай; невялікі гай. Дрэвы і гайкі на далёкіх узгорках вабяць да сябе ў цянёк. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́варацень, ‑ратня, м.

Вывернутае з коранем дрэва. Дрэвы ляжалі плазам адно на адным, віселі на суччах, горбіліся вываратнямі, каранямі, галлём. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)