ВА́ЛБЖЫХ

(Wałbrzych),

горад на ПдЗ Польшчы, у Судэтах. Адм. ц. Валбжыхскага ваяводства. Гар. правы атрыманы каля 1400. 140,3 тыс. ж. (1993). Вузел чыгунак і аўтадарог. Цэнтр Ніжнесілезскага кам.-вуг. басейна. Коксахімія, маш.-буд., шкларобная прам-сць. ЦЭС. 2 тэатры, філармонія. Горны музей. Сярэдневяковы замак, палацы і касцёлы 17—19 ст. Каля Валбжыха — горны бальнеакліматычны курорт Шчаўна-Здруй.

т. 3, с. 476

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

го́рна,

Разм.

1. Прысл. да горны ​2.

2. безас. у знач. вык. Пра цяжкі прыгнечаны стан, у якім знаходзіцца хто‑н., перажываючы гора. І было самотна, надта было горна, Было многа крыўды, было многа слёз. Гурло. Пачынаюць думкі грызці — сумна, горна. Дзяргай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туры́зм, ‑у, м.

Падарожжы па сваёй краіне або ў іншыя краіны, калі адпачынак спалучаецца з элементамі спорту і пазнавальнымі задачамі. Экскурсійны турызм. Спартыўны турызм. Горны турызм. □ Турызм дае свой адбітак на воблік краіны, на стыль жыцця многіх яе людзей і гарадоў. Мележ.

[Фр. tourisme.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

halny :

wiatr halny — горны вецер, вецер з гор (у Татрах)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

mining

[ˈmaɪnɪŋ]

1.

n.

1) здабы́ча руды́, ву́галю; го́рная прамысло́васьць

2) ста́ўленьне, падклада́ньне мі́наў

2.

adj.

го́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Муфлон ’дзікі горны баран, які сустракаецца на астравах Міжземнага мора, Ovis musimon Schreb’. (ТСБМ), ’нязграбны чалавек’ (смарг., Сцяшк. Сл.). Кніжны тэрмін, запазычаны з рус. мовы (Крукоўскі, Уплыў, 88); у гаворках, відаць, з польск. muflon ’муфлон’, якое з франц. mouflon < італ. mufflone ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Kláuse

f -, -n

1) ке́лля, скіт

2) цясні́на, го́рны прахо́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schlägel

m -s, -

1) тэх. го́рны малато́к

2) бараба́нная па́лачка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

chain​1 [tʃeɪn] n.

1. ланцу́г; ланцужо́к; pl. chains ланцугі́; ву́зы; по́вязі; кайданы́;

in chains у ланцуга́х

2. паслядо́ўнасць; су́вязь; шэ́раг, рад; ход;

a chain letter ліст/пісьмо́, у які́м адраса́та про́сяць размно́жыць яго́ і адасла́ць і́ншым лю́дзям;

the chain of events ланцу́г/шэ́раг падзе́й;

the chain of mountains го́рны ланцу́г, го́рны хрыбе́т;

chain of proof шэ́раг до́казаў

3. comput. ланцужо́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rower, ~u

м. веласіпед; ровар;

rower wyścigowy (górski) — гоначны (горны) веласіпед

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)