мемарыя́л ​1, ‑а, м.

1. Уст. Кніга для запісаў.

2. Спец. Бухгалтарская кніга для запісу гандлёвых аперацый.

[Лац. memorialis — памятны.]

мемарыя́л ​2, ‑а, м.

Манументальнае скульптурнае збудаванне-помнік на месцы якой‑н. падзеі. Валгаградскі мемарыял. Брэсцкі мемарыял. Мемарыял Хатынь.

[Лац. memorialis — памятны.]

мемарыя́л ​3, ‑у, м.

Традыцыйнае спартыўнае спаборніцтва ў гонар якой‑н. асобы ці падзеі.

[Лац. memorialis — памятны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hóchleben

vi

j-n ~ lássen* — гавары́ць [падыма́ць] тост у го́нар (каго-н.)

es lébe hoch…! — няха́й жыве́…!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ура́! выкл hurrá!;

грамаво́е ура́! ein dónnerndes Hurrá;

кры́кі ура́! Hurrárufe pl;

ура́! ў го́нар каго-н ein Hurrá auf (A);

◊ на ура́! auf gut Glück

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

банке́т м Bankétt n -(e)s, -е; Féstessen n -s, -;

даць банке́т у го́нар каго-н ein Féstessen für j-n [zu j-s Éhren] gében*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

дыфама́цыя

(лац. diffamatio = ганьбаванне)

выказванне ў сродках масавай інфармацыі сапраўдных або лжывых звестак, якія ганьбяць гонар і годнасць грамадзяніна або ўстановы, арганізацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

fanfara

fanfar|a

ж. фанфара;

odegrano ~y na cześć bohaterów — прагучалі фанфары ў гонар герояў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вакха́нка

(лац. bacchans, -ritis = які святкуе ў гонар бога Вакха)

1) жрыца бога Вакха, а таксама ўдзельніца вакханаліі 1;

2) перан. страсная, палкая жанчына.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

зга́ніць, зганьбава́ць, зга́ньбіць in Verrúf bríngen*; verléumden vt, mit Schánde bedécken; in Mísskredit bríngen* (дыскрэдытаваць); in bösen Léumund bríngen* die Éhre beflécken (запляміць гонар); verúnglimpfen vt (абгаварыць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Пачостка, почастка, по́чостка, почо́стка ’частаванне з гарэлкай і закускай, пачастунак’ (ТСБМ, Нас., Касп., Кольб., Шат., Варл., Янк. БП, ТС; іўеў., Сл. ПЗБ), круп. пачоска ’тс’ (Сл. ПЗБ). Укр. почестка ’прынашэнне, дар’, ’гонар, слава’, рус. пск. поче́стка, поче́стки ’пачэснае частаванне’. Усходнеславянскае. Утворана ад прасл. po‑čьstь (бел. почасць, укр., рус. почесть, чэш. počest, серб.-харв. по̏част, макед., балг. почест ’тс’) пры дапамозе дэмінутыўнага суфікса ‑ьka.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тост ’застольная здравіца, прапанова выпіць у гонар каго-небудзь’. Запазычана праз рускую мову з ням. Toast ці франц. toste альбо непасрэдна з англ. toast ’тс’, што з лац. panis tostus ’падсмажаны хлеб’, скібку якога разам са шклянкай (вады) у Англіі ставілі перад выступоўцам або перад тым, хто будзе абвяшчаць здравіцу (Фасмер, 4, 88; ЕСУМ, 5, 609; Чарных, 2, 253). Сюды ж то́сцер, то́стэр ’прыстасаванне для падсмажвання хлеба’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)