БІФО́РЫУМ, біфора (ад лац. biforis скразны, на абодва бакі),
двухчасткавы арачны праём або элемент аркады, падзелены на 2 часткі па восі слупам (калонкай). Біфорыум перакрываецца цыркульнай (раманская і візант. архітэктура), спічастай (готыка), лучковай (барока, эклектыка) аркамі. Прамежак паміж малымі (унутранымі) і вял. (знешняй) аркамі можа быць глухі, аздоблены дэкар.-пластычным элементам і ажурны. У бел. архітэктуры біфорыум выкарыстаны ў Сар’еўскім касцёле, Каменкаўскім Антоніеўскім касцёле, у царкве ў в. Азерцы Гродзенскага р-на (пач. 20 ст.) і інш.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Г,
чацвёртая літара беларускага і некаторых інш.слав. алфавітаў. Паходзіць з кірыліцкай Г («глаголь»), утворанай графічным відазмяненнем візант. («гама»). У старабел. графіцы абазначала фрыкатыўны заднеязычны гук «г», а ў складзе дыграфа «кг» перадавала выбухны «г» у запазычаных словах («кганак», «паракграф»). У сучаснай бел. мове абазначае і фрыкатыўны заднеязычны («гара», «глеба»), і выбухны («гонты», «гузікі») гук, а таксама глухі заднеязычны «х», які ўтвараецца ў выніку аглушэння «г» на канцы слоў і перад глухімі зычнымі («мурог», «лёгкі»).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
zaścianek
м.
1.гіст. малы маёнтак;
2. засценак;
3.перан.глухі закутак; правінцыя
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
магі́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да магілы. Магільны камень. Магільны насып.
2. Такі, як у магіле. Магільны холад.// Абсалютны, поўны (аб цішыні, спакоі). Магільная цішыня была ў Чыкілевічавай хаце, калі старшыня сельсавета агалошваў.. грозную рэвалюцыю.Колас.
3.Глухі, нізкі; замагільны (пра голас).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Візг ’візгат, пранізлівы, рэзкі гук’ (КТС). Рус.визг ’тс’. У іншых слав. мовах маецца глухі варыянт гэтай лексемы visk‑. Звонкасць ‑зг абумоўлена, відаць, інтэрвакальнай пазіцыяй. Да віск (гл.). Сюды ж новаўтварэнні візгат, візгатня, візгатанне, візготны, візгатаць, візгатліва.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Віславухі ’з абвіслымі вялікімі вушамі’ (БРС, КТС, Мядзв., Нас., Касп., Сцяшк.). Укр.вислоу́хий ’тс’, рус.вислоухий: алан. ’глухі’, перм., арханг., кастр., варон., паўдн.-сіб. ’вялы, павольны, някемлівы, нярупны, няўважлівы’. Усходнеславянскае. Да ві́слы (гл.) і ‑ву́хі (гл. вушы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
dull[dʌl]adj.
1. ну́дны, неціка́вы
2. невыра́зны, няя́ркі
3.глухі́ (пра гукі)
4. пахму́рны (пра дзень, надвор’е)
5. тупы́;
a dull pain тупы́ боль
6. тупы́, дурны́, неразу́мны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
hollow2[ˈhɒləʊ]adj.
1. пусты́, по́лы;
a hollow tree дуплі́стае дрэ́ва
2. запа́лы (пра шчокі)
3.глухі́ (гук)
4. пусты́, няшчы́ры, несур’ёзны;
hollow promises пусты́я абяца́нні
5. непатрэ́бны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
tónlos
a
1) бязгу́чны
~e Stílle — маўча́нне, маўклі́васць
2) ненаціскны́ (у складзе); глухі́ (пра гук)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
inasmuch as[ˌɪnəzˈmʌtʃəz]conj.fml таму́ што, бо, пако́лькі;
He was a very unusual musician inasmuch as he was totally deaf. Ён быў вельмі незвычайны музыкант, паколькі быў зусім глухі.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)