*Мазкаўто́ўня, мозгото́ўня, мошкотоўня ’галава’ (ТС). У выніку кантамінацыі лексем мазгатня́ і мазгаўня (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Макатры́га ’галава’ (Бяльк.) — рэгіяналізм, утвораны ад макатра́ (гл.) і экспрэсіўнага суф. ‑ыг‑а.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рагало́вы ’калматы’ (Мат. Гом.). Магчыма, кантамінацыя рог 1 (гл.) і галава (гл.) (< *рогагаловы?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гало́ўка, -і, ДМ -ло́ўцы, мн. -і, -ло́вак, ж.

1. гл. галава.

2. Шарападобны плод або прадаўгаватае суквецце раслін.

Г. канюшыны.

Г. лёну.

3. толькі мн. Пярэдняя частка саней.

Пакласці мяшок у галоўкі.

4. толькі мн. Пярэдняя частка ботаў, якая пакрывае пальцы і верхнюю частку ступні.

Паставіць у ботах новыя галоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

булава́, -ы́, мн. була́вы і (з ліч. 2, 3, 4) булавы́, була́ў, ж.

1. Кароткае жазло з патаўшчэннем на канцы ў выглядзе шара або васьмігранніка (гіст.).

Атаманская б.

І да булавы трэба галава (прыказка).

2. Гімнастычны ручны снарад, які мае выгляд бутэлькі з патаўшчэннем на вузкім канцы.

Практыкаванні з булавой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

neck and neck

галава́ ў галаву́, на адно́й лі́ніі (бе́гчы і пад.)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

*Серадго́лаўе, сэрэдго́лоўе ‘макаўка галавы, цемя’ (брэсц., ул. інф.). Да серада ‘сярэдзіна’ і галава (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

makówka

ж.

1. макаўка;

2. перан. жарт. галава

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ку́мпал, ‑а, м.

Разм. груб. Галава, чэрап. Ужо на могілках я крута павярнуўся і нечакана ўдарыў прыкладам вінтоўкі па кумпалу Цыбулькі. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парсючы́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да парсюка. Парсючыная галава. // Такі, як у парсюка. І ў маленькага парасяці парсючыны нораў. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)