функцыяні́раваць

(ад лац. fimctio, -onis = выкананне)

выконваць свае функцыі, дзейнічаць, працаваць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Verríchtung

f -, -en выпраўле́нне, выкана́нне (абавязкаў), адпраўле́нне (абраду)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vollstrécken

vt юрыд. выко́нваць, прыво́дзіць у выкана́нне (прысуд)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Vollstréckung

f -, -en юрыд. прывядзе́нне ў выкана́нне (прыгавору)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Іспра́ва ’папраўка, выпраўленне’, ’выкананне’ (Нас.). Рус. дыял. испра́ва ’папраўка’ (Даль), перм. ’папраўленне абставін жыцця’ (СРНГ). Узыходзяць да ст.-рус. исправа (XII ст., са значэннем ’выпраўленне, папраўка’ з 1626 г.) ад исправити < ст.-слав. исправити (калька ст.-грэч. κατ‑ορθόω, дзе κατ‑ис‑ὁρθόω‑правлѭ), гл. Шанскі, 2, I, 127.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

неадкла́дны

1. неотло́жный;

~ная медыцы́нская дапамо́га — неотло́жная медици́нская по́мощь;

2. неме́дленный, безотлага́тельный, незамедли́тельный, сро́чный;

~нае выкана́нне — неме́дленное (безотлага́тельное, незамедли́тельное, сро́чное) исполне́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэпеты́цыя

(лац. repetitio = паўтарэнне)

1) развучванне або пробнае выкананне п’есы, музычнага і іншага твора перад пастаноўкай;

генеральная р. — апошняя рэпетыцыя перад выступленнем;

2) перан. папярэдняе пробнае выкананне, падрыхтоўка чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зако́ннасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць законнага; адпаведнасць закону (у 1 знач.). Законнасць пастановы. Законнасць патрабаванняў.

2. Няўхільнае выкананне законаў усімі дзяржаўнымі органамі, грамадскімі арганізацыямі, службовымі асобамі і грамадзянамі. Сацыялістычная законнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суме́шчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад сумясціць.

2. у знач. прым. Разлічаны на адначасовае выкананне чаго‑н. Сумешчаны графік. // Які аб’ядноўвае ў сабе элементы розных збудаванняў. Сумешчаны санвузел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкана́ўчы, -ая, -ае.

1. Які ажыццяўляе выкананне рашэнняў, пастаноў заканадаўчых органаў, практычна кіруе чым-н.

Выканаўчая ўлада.

В. камітэт.

В. ліст (дакумент, па якім ажыццяўляецца судовае рашэнне).

2. Які мае адносіны да выканаўцы — да таго, хто выступае з выкананнем якога-н. мастацкага твора.

Індывідуальная выканаўчая манера.

|| наз. выкана́ўчасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)