неадукава́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць неадукаванага; недастатковасць, адсутнасць адукаванасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастая́нства, -а, н.

1. Нязменнасць у якіх-н. адносінах якіх-н. уласцівасцей, якасцей, элементаў (спец.).

Закон пастаянства саставу.

2. Адсутнасць зменлівасці, цвёрдасць у чым-н.

П. прывычак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

стандартыза́цыя, -і, ж.

1. Устанаўленне адзіных абавязковых стандартаў на што-н.

С. вырабаў лёгкай прамысловасці.

2. перан. Адсутнасць, знікненне ў чым-н. арыгінальнасці; шаблоннасць, трафарэтнасць.

С. думак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бескантро́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бескантрольнага; адсутнасць кантролю. Бескантрольнасць учынкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязбо́жнасць, ‑і, ж.

Адсутнасць веры ў бога, адмаўленне бога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязмэ́тнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бязмэтнага; адсутнасць мэты. Бязмэтнасць існавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афані́я, ‑і, ж.

Адсутнасць гучнага голасу пры захаванні гпэпту.

[Грэч. aphōnía — ад a — адмоўная часціца і phōné — гук, голас.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безвыніко́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць безвыніковага; адсутнасць вынікаў. Безвыніковасць катаванняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

некампле́ктнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан некамплектнага; адсутнасць камплекта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непадрыхтава́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан непадрыхтаванага; адсутнасць падрыхтоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)