грамадзя́нін, -а, мн. грамадзя́не і (з ліч. 2, 3, 4) грамадзя́ніны, -дзя́н, м.

1. Асоба, якая належыць да пастаяннага насельніцтва дадзенай дзяржавы, карыстаецца правамі і выконвае абавязкі, устаноўленыя яе канстытуцыяй.

2. Дарослы чалавек, а таксама форма звароту да яго.

|| ж. грамадзя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

контраге́нт

(лац. contrahens, -ntis = які дамаўляецца)

асоба або ўстанова, якія ўзялі на сябе пэўныя абавязкі па дагавору.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

official​2 [əˈfɪʃl] adj. афіцы́йны, службо́вы;

official duties службо́выя абавя́зкі;

an official rep resentative афіцы́йны прадстаўні́к;

an official reception афіцы́йны прыём

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

загрузі́цца, ‑гружуся, ‑грузішся, ‑грузіцца; зак.

1. Прыняць прызначаную колькасць грузу для перавозкі. Машыны загрузіліся зернем.

2. перан. Узяць на сябе якія‑н. абавязкі. Загрузіцца работай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сакрата́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Разм. Выконваць абавязкі сакратара; быць сакратаром. — А калі ён [сын] такі ўжо грамацей, — сказала маці, — няхай будзе сакратаром. Хай сакратарыць!.. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аквізі́тар

(лац. acquisitor = набытчык)

агент транспартных або страхавых арганізацый, у абавязкі якога ўваходзіць залучэнне новых грузаў або страхаванняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

исполня́ющий

1. прич. які́ (што) выко́нвае; які́ (што) здзяйсня́е; см. исполня́ть​I;

2. прил. выко́нваючы;

исполня́ющий обя́занности выко́нваючы абавя́зкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выко́нваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да выканаць.

2. Строга прытрымлівацца чаго‑н. Выконваць законы. Выконваць санаторны рэжым.

3. Здзяйсняць, несці грамадзянскія абавязкі. Выконваць службу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

back-seat [ˌbækˈsi:t] n. ме́сца зза́ду

♦

a backseat driver iron. чалаве́к, які́ хоча кантралява́ць то́е, што не ўвахо́дзіць у яго́ абавя́зкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fulfil [fʊlˈfɪl] v. BrE выко́нваць, здзяйсня́ць;

fulfil a promise выко́нваць абяца́нне;

fulfil one’s duties выко́нваць свае́ абавя́зкі;

fulfil oneself рэалізава́ць свае́ магчы́масці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)