скараце́чны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які хутка праходзіць. Скарацечнае лета. □ Як толькі батальён падышоў да Катловіцы, партызаны імітавалі скарацечны, але зацяты бой, у якім не было ні забітых, ні параненых. Сабаленка.

•••

Скарацечныя сухоты (уст.) гл. сухоты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трафарэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. трафарэціць.

2. Р мн. ‑так. Разм. Тое, што і трафарэт (у 1 знач.).

3. Р мн. ‑так. Спец. Пэндзаль, якім малююць па трафарэце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уду́шша, ‑а, н.

Стан, пры якім спіраецца дыханне ў грудзях, не хапае паветра для дыхання. Валока аж захліпаўся ад удушша, грудзі разрываліся. Быкаў. [Тышкевіч] зачапіўся нагой за пянёк, задыхнуўся, упаў на зямлю, паміраючы ад удушша. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астрафатагра́фія

(ад астра- + фатаграфія)

раздзел астрафізікі, у якім для астранамічных даследаванняў прымяняюць фатаграфаванне нябесных свяціл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ва́льтэр

(ням. Walter)

аўтаматычны васьмізарадны пісталет нямецкай фірмы «Вальтэр», якім была ўзброена нямецка-фашысцкая армія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ве́на

(лац. vena)

крывяносны сасуд, па якім кроў цячэ ад органаў і тканак да сэрца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

газе́та

(іт. gazzetta)

перыядычнае, звычайна штодзённае, друкаванае выданне, у якім змяшчаюцца матэрыялы пра бягучыя падзеі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гарнізо́н

(фр. garnison)

вайсковыя часці, размешчаныя ў якім-н. населеным пункце, крэпасці або ўмацаваным раёне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дыда́ктыка

(гр. didaktikos = павучальны)

раздзел педагогікі, у якім разглядаюцца метады і формы навучання і выхавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

канфабуля́цыя

(лац. confabulatio = размова)

парушэнне памяці (разнавіднасць парамнезіі), пры якім яе прагалы запаўняюцца фантастычнымі выдумкамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)