Verbum

анлайнавы слоўнік

Ро́ска ₁ ’раска, Lemna L.’ (гом., Мат. Гом.). Да ра́ска (гл.). Мена ‑а‑ > ‑о‑ (пад націскам), як у садзі́ць — (ён) содзіць.

Ро́ска ₂ ’капля вадкасці, якая выступае на саску ў каровы незадоўга перад цяленнем’ (ТС). Да раса́ ₁ (гл.).

Ро́ска ₃ ’лотаць, Caltha palustris L.’ (гом., ЛА, 1). Да роска ₁ (гл.).

Ро́ска ₄ ’дубчык’ (Сержп. Прык.). Гл. розга ₁.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ужыва́нне н Gebráuch m -(e)s, -bräuche; Ánwendung f -, -en, Verwéndung f -, -en (прымяненне);

спо́саб ужыва́ння Gebráuchsweise f -, -n, Ánwendungsverfahren n -s, -; Gebráuchsanweisung f -, -en (інструкцыя);

гато́вы да ужыва́ння gebráuchsfertig;

пе́рад ужыва́ннем стрэ́сваць vor Gebráuch schütteln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

іх

1. гл яны;

2. у знач прыналежн. займ і́хні (перад наз), ihr (f ihre, n ihr, pl ihre); (без наз) der (die, das) ihre, der (die, das) íhrige;

гэ́та іх кні́гі das sind íhre Bücher

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

яду́н м разм іран гл ядок

1.яе́

1. займ асаб. родн. і він. скл, гл яна́;

2. прыналежны займ (перад наз) ihr; (без наз) der [die, das] ihre, der [die, das] íhrige;

гэ́та яду́н кні́га das ist ihr Buch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

вадо́хрышча ‑а, н. і вадо́хрышчы, ‑аў.

Адно з царкоўных зімовых свят. Увечар перад вадохрышчам, узялі яны свечку, мелу кавалак, крыжы на вушаках пісаць, міску жыта і пайшлі ў свіронак. Брыль. — Што гэта, бабка, тут робіш? — Ваду, панічок, свянцоную даю. — А, праўда! — прамовіў настаўнік. Сёння ж вадохрышчы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць вернага (у 1–4 знач.). Вернасць радзіме. Клятва вернасці. Вернасць вобраза. □ На гэты раз размова зайшла на «вечную тэму»: аб каханні, аб жанчынах, аб вернасці. Васілевіч. Адзін з самых моцных і пастаянных матываў паэта [Пысіна] — матыў вернасці свайму абавязку перад тымі, хто загінуў. Бечык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адлюстро́вак, ‑роўка, м.

Разм. Тое, што і адлюстраванне (у 2, 4 знач.). Анічога ў хаце не робіць [дачка] зусім, толькі цешыцца ўсё адлюстроўкам сваім. Дубоўка. І перад вачыма ў цябе будзе не Няфёд, а цэлае чалавечае жыццё. Адлюстровак нейкага часу, вобраз хараства і высакароднасці простай чалавечай душы. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́дны, ‑ая, ‑ае; ‑дзён, ‑дна.

Прыгодны, патрэбны для якіх‑н. мэт. Годны для выкарыстання. □ Рыгору збылося дзесяць год; ён вырас і стаў годзен у пастухі. Гартны. // Варты каго‑, чаго‑н. І сыны адказ трымалі Перад бацькам родным, А стараўся з іх быць кожны Свайго бацькі годным. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзёран, ‑рну, м.

Верхні слой глебы, густа пераплецены карэннем травы. [Зямля] была рыхлая, і бяроза лёгка вывернулася, падняўшы на карэнні цэлы пласт дзёрну. Курто. // зб. Выразаныя з гэтага слоя кавалкі, якімі ўмацоуваюць адхоны, схілы і пад. А перад лаўкамі клапатлівай садоўніцкай рукой пароблены клумбы, абкладзеныя зялёным дзёрнам. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарулі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.

1. што. Завесці самалёт па зямлі ў пэўнае месца (перад узлётам або пасля пасадкі). [Звераў] заруліў самалёт на суседнюю стаянку, а цяпер скінуў парашут і расшпільваў шлемафон. Алешка.

2. Закаціцца па зямлі ў пэўнае месца (пра самалёт). Самалёт заруліў на ўзлётную паласу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)