худы́ ​1, ‑ая, ‑ое.

З тонкім, сухарлявым целам. — А худы які! — здзівіўся Іван, гледзячы на Міколу. — Чаго так выпетраў? Вобла, а не чалавек. Новікаў. Не захацелася крыўдзіць Чарнова, які, нібы зачараваны, не зводзіў вачэй з худога няўклюднага каня. Васілевіч. // Пра часткі цела. І з усяе шчырасці, колькі быць яе можа ў сына да маткі, цалаваць пачаў яе худыя, сухія рукі. Мурашка. У Леўкіна худы твар, запалыя шчокі, насцярожаныя вочы. Ці можа мне толькі здаецца? Дадзіёмаў.

худы́ ​2, ‑ая, ‑ое.

Разм.

1. Дрэнны. — Цяжка мне, старому мікалаеўскаму артылерысту, да шаблі прызвычаіцца... Ці то шабля худая, ці то рукі аслаблі... — скардзіўся.. [дзед] часам на сваё няўмельства Міколку. Лынькоў. Паўтары дзесяціны худой зямлі. Яе не большала, а сям’і прыбывала. Таўлай. Маці худое жыта жне і спяшаецца, каб не адстаць ад іншых жанчын, каб хутчэй скончыць сваю палоску. Каваль.

2. Дзіравы; стары. — Хто такі? — спытаў Мсціслаў. — Ваўкалака, — ашчэрыўшы зубы, сказаў Кандрат. — Давайце дукаты ў худую суму, давайце княгіню — з сабою вазьму. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

niggle [ˈnɪgl] v.

1. хвалява́ць, не дава́ць спако́ю, раздражня́ць (злёгку, але на працягу доўгага часу);

It’s been niggling at my mind ever since I bought the car. Гэта думка не дае мне спакою з таго часу, як я набыў машыну.

2. (at smb.) (about/over smth.) прыдзіра́цца да дро́бязі

3. займа́цца глу́пствам, пусцяка́мі; разме́ньвацца на дро́бязі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

throat [θrəʊt] n.

1. го́рла, гло́тка; гарта́нь;

a lump in one’s throat камя́к у го́рле;

I have a sore throat. Мне баліць горла;

clear one’s throat адка́шлівацца

2. ву́зкі прахо́д; жарало́ вулка́на, гарлаві́на

♦

cut one’s own throat шко́дзіць сабе́, рабі́ць сабе́ шко́ду;

jump down smb.’s throat не дава́ць каму́-н. і сло́ва сказа́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

particular​2 [pəˈtɪkjələ] adj.

1. асо́бы, асаблі́вы;

with particular interest з асаблі́вай ціка́ўнасцю

2. асо́бны, асо́бы;

in this particular case у да́дзеным вы́падку;

I need this par ticular book. Мне патрэбна менавіта гэтая кніга.

3. (about/over) перабо́рлівы, патрабава́льны;

He’s very particular about his food. Ён вельмі пераборлівы ў ядзе.

♦

in particular у прыва́тнасці, асаблі́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

blame​2 [bleɪm] v.

1. вінава́ціць, ста́віць y віну́;

She cannot be blamed for it. Яна ў гэтым не вінавата.

2. га́ніць; нарака́ць; I have nothing to blame myself. Мне няма за што на сябе наракаць.

♦

be to blame быць вінава́тым;

If anyone’s to blame, it’s me. Калі хто і вінаваты, то гэта я.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chcieć

незак. хацець; жадаць;

chcąc nie chcąc — хочаш не хочаш; воляй-няволяй; хоцькі-няхоцькі;

niech co chce będzie — няхай будзе, што будзе;

nie chce mi się — (мне) не хочацца;

chce mi się siusiu разм. я хачу пі-пі;

chce mi się spać (pić) — мне хочацца спаць (піць);

chcę, żeby on tam pojechał — я хачу, каб ён паехаў туды;

jak chcesz — як хочаш

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Няма́ ’няма, рус. нет’ (Нас., Мал., Гарэц., Касп., Шат., Сл. ПЗБ, Сл. ЦРБ), нема́ ’тс’ (ТС, Сл. ПЗБ, Ян.), німа́ ’тс’ (Яруш., Касп., Кліх, Бяльк., Сл. ПЗБ), ст.-бел. нима, нема (XVI ст., Карскі 2-3, 77), укр. нема(е), польск. nie ma, чэш. дыял. nima, славац. néma, níma, в.-луж. nima, серб.-харв. нема, макед. нема, балг. ня́ма. Форма 3 ас. адз. л. ад *ne (адмоўе) і *jьměti (гл. мець); сцяжэнне адбылося самастойна ў асобных славянскіх мовах, параўн. ст.-слав. не имамь (інф. не имѣти), балг. нямам, серб.-харв. не̑мāм (не́мати), славен. nímam, némam (nímati) і пад., гл. Карскі 2-3, 77; Дурыданаў, Зб. Мірчаву, 1979, 156; таксама як і страта прэдыкатыўнасці, параўн. бел. дыял. нема семяно́ (Карскі 2-3, 369). Няма падстаў насуперак Кюнэ (Poln., 81) разглядаць бел. няма як паланізм, параўн. несцягнутую дзеяслоўную форму ў немаека ’няма, нямашака’ (ТС), нымайка ’тс’ (Сл. Брэс.). Пра адносную старажытнасць бел. няма сведчаць спалучэнні тыпу няма‑дзе, няма‑калі, няма‑каго (Гарэц.), што адпавядаюць рус. негде, некогда, некого і пад. (Карскі 2-3, 451), параўн. таксама спецыфічную паралель балг. дыял. не ми е ко́ли ’мне няма калі, няма часу’, серб.-харв. дыял. немая ко̏ље ’тс’ (БЕ, 1978, 6, 525).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Намёт 1 ’вельмі тонкае палатно ў два ніты з каляровымі палоскамі па баках’ (докш., Янк. Мат.), ’абрадавы ручнік (даматаны’) (ветк., Мат. Гом.; чэрв., Сл. ПЗБ), кавалак тонкага кужэльнага палатна, які жанчыны абмотвалі вакол галавы’ (чэрв., пухав., калінк., Сл. ПЗБ), ст.-бел. наметь (XVI–XVII стст.) ’шацёр’, укр. намет, наміт ’шацёр, палатка’, рус. намёт ’сховішча, навес, шацёр’, польск. namiot ’палатка, шацёр, полаг’. Старабеларускае слова лічыцца запазычаннем з польскай (Жураўскі, SOr, 1961, 1, 40); адносна абрадавага ручніка і накрыцця галавы замужніх жанчын гэта меркаванне цяжка было б прыняць, паколькі ў польск. мове для слова namiot такіх значэнняў не фіксуецца. Фасмер (3, 41) прымае самастойнае развіццё ад на і метать, аспрэчваючы больш раннюю этымалогію, якая выводзіць усходнеславянскае і польскае слова ў значэнні ’шацёр’ з іран., афган, namd ’лямец’. Літ. nuometas ’накрыццё галавы з тонкага палатна’. Буга (Rinkt., 2, 502) лічыць запазычаннем з усходнеславянскіх моў. Пра магчымасць самастойнага ўтварэння слова намёт сведчыць наяўнасць аманімічных форм ад мятаць, напр., намёт ’кошык на рыбу’ (Бяльк.), ’падатак’ (Нас.), рус. намёт ’паветка’, ’капна’ і інш. Гл. наметка і.

◎ Намёт 2 ’гурба, сумёт’ (Юрч. СНС), рус. намёт ’тс’. Да мне- ці (гл.), намятиць, параўн. таксама на́мець ’тс’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Bewússtsein

n -s свядо́масць, па́мяць

bei vóllem ~ — пры по́ўнай свядо́масці [па́мяці]

er kam wíeder zum ~ — ён зноў апрыто́мнеў

es kommt mir zum ~, dass… — мне стано́віцца я́сна, што…, да маёй свядо́масці дайшло́, што…

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

bráuchen

1.

vt

1) ужыва́ць

2) мець патрэ́бу (у чым-н.)

ich bráuche — мне трэ́ба, патрэ́бна

2.

(zu + inf – з мадальным значэннем)

Sie ~ es bloß zu ságen — Вам трэ́ба то́лькі сказа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)