Verbum

інтэр...¹, прыстаўка.

Утварае назоўнікі і прыметнікі з тым жа знач., што між..., паміж..., напр.: інтэргранула, інтэрвакальны, інтэркансанантны.

інтэр...² Першая састаўная частка складаных слоў са знач. інтэрнацыянальны, напр.: інтэрклуб, інтэрспадарожнік.

інтэрва́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Адлегласць, прамежак часу паміж чым-н.

І. паміж радкамі (машынапісу). Ісці з пэўным інтэрвалам.

2. У музыцы, акустыцы: суадносіны двух гукаў па вышыні (спец.).

|| прым. інтэрва́льны, -ая, -ае.

інтэрве́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік інтэрвенцыі.

|| прым. інтэрве́нцкі, -ая, -ае.

інтэрве́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Агрэсіўнае ўмяшанне адной або некалькіх дзяржаў, звычайна ўзброенае, ва ўнутраныя справы другой дзяржавы.

|| прым. інтэрвенцы́йны, -ая, -ае і інтэрвенцыяні́сцкі, -ая, -ае.

Інтэрвенцыйныя войскі.

Інтэрвенцыянісцкія намеры.

інтэрв’ю́, нескл., н.

Прызначаная для распаўсюджвання ў СМІ гутарка з якой-н. асобай.

Браць і.

Даваць і.

інтэрв’юе́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто бярэ інтэрв’ю.

інтэрв’юі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., каго (кніжн.).

Узяць (браць) у каго-н. інтэрв’ю.

І. пісьменніка.

|| зак. таксама праінтэрв’юі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.

інтэр’е́р, -а, м. (спец.).

Унутраная прастора будынка, памяшкання, а таксама яго архітэктурнае і мастацкае афармленне.

Афармленне інтэр’ера.

інтэрме́дыя, -і, мн. -і, -дый, ж.

Кароткая п’еса або ўстаўная сцэна, звычайна камічнага зместу, якая выконваецца паміж актамі драматычнага або опернага твора.