праку́с, ‑у, м.

Рана ад укусу; пракушанае месца. Асабліва небяспечныя для худобы паўторныя пракусы скуры на месцы не зажыўшай яшчэ ранкі. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асма́лак, ‑лка, м.

Кавалак абвугленага дрэва, галавешка. Яловы асмалак. □ І не было тут жывога месца, Адно чорныя асмалкі абсечаных снарадамі ствалоў. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перабазі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Перамясціць, перавесці на новую базу. Перабазіраваць завод на Урал. Перабазіраваць партызанскую брыгаду на новае месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампа́ктны, ‑ая, ‑ае.

Сціснуты шчыльна, без прамежкаў. Кампактная маса. // Які займае мала месца пры вялікай змяшчальнасці. Кампактнае абсталяванне.

•••

Кампактны шрыфт гл. шрыфт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крываду́шша, ‑а, н.

Неадпаведнасць слоў, учынкаў шчырым пачуццям, перакананням; двудушнасць, няшчырасць. У жыцці не месца крывадушшу, Як ліхой у кветніку траве! Непачаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лабя́к, ‑а, м.

Абл. Адкрытае ўзвышанае месца. Вёска гэтая была якраз перад намі, на лабяку, яна добра нам далася ў знакі. Шарахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дажа́цца, ‑жнуся, ‑жнешся, ‑жнецца; ‑жнёмся, ‑жняцеся; зак.

Разм. Жнучы, дайсці, дабрацца да якога‑н. месца. Дажацца да дарогі. Дажацца да сярэдзіны паласы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дары́цца 1, дорыцца; незак.

Зал. да дарыць ​1.

дары́цца 2, ‑рыюся, ‑рыешся, ‑рыецца; зак.

Рыючы, дасягнуць якога‑н. месца. Дарыцца да карэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

датараба́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Разм. Дацягнуць, данесці, давалачы што‑н. куды‑н., да якога‑н. месца. Датарабаніць паклажу да воза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дату́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Дайсці да якога‑н. месца. Чубар датупаў да апошняга размежавальнага капца, глянуў на далёкую дарогу. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)