По́куць ’кут у хаце, дзе віселі абразы і стаяў стол’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), ’галоўны кут у хаце’ (Сцяшк. Сл.), ’ганаровае месца ў куце пад абразамі’ (Нас.), по́кут, по́куць ’тс’ (Бяльк.), по́куць, по́куцье ’тс’ (ТС). Укр.по́куть, по́куття ’тс’, рус.покуть ’тс’. Этнаграфічныя адпаведнікі ёсць у ст.-швед.drotsäte ’ганаровае месца’ < швед.дыял.dröste ’лаўка ля сцяны насупраць уваходных дзвярэй; ганаровае месца’; літ.krikštãsuolė ’ганаровае месца, дзе дзве лавы сыходзяцца за сталом, утвараючы кут’, таксама krikštãsuolis ’тс’, рус.красный угол ’тс’ (Непакупны, Общ. лекс., 56–57). Ад по- і кут (гл.), да семантыкі гл. кут ’пачэснае месца ў хаце’ (Шат.), першапачаткова, відаць, ’найбольш абароненае месца’, як бачна з пакутаць ’загарадзіць’, гл. кутаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыці́н1 ’сховішча; прыстанішча; прытулак’ (Нас., Стан.), ’прытон’ (Гарэц.). Укр.дыял.прити́н ’прыстанак, прытулак’, рус.дыял.прити́н, притю́н ’месца, дзе што-небудзь знаходзіцца, адбываецца’; ’месца для вартавога; вартаўнічы пост’; ’месца, дзе любяць збірацца’; прити́нное (притю́нное) место ’месца, дзе ахвотна збіраюцца, прыемнае месца’. Паводле Варбат (Морфонология, 80), прасл.*pritinъ ад *tęti (гл. прыціна́ць, цяць).
Прыці́н2 ’папрок’ (Касп.), прыці́нкі ’рэзкія папрокі, шпількі’ (Нас.). Да прыціна́ць (гл.); параўн. рус.смал.при́цинки ’папрокі, прыдзіркі’, укр.притя́ти слово ’рэзка адказаць’, притя́ты язиќ(а) ’прымусіць каго-небудзь менш гаварыць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
replacement
[rɪˈpleɪsmənt]
n.
1) заме́на f
2) асо́ба, рэч, яка́я займа́е ме́сцакаго́-чаго́
3) папаўне́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
shrine
[ʃraɪn]
n.
1) грабні́ца з мо́шчамі сьвято́га
2) ме́сца паклане́ньня, про́шча, сьвяты́ня f. (рэлігі́йная або́ нацыяна́льная)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
hiding
[ˈhaɪdɪŋ]
n.
1) хава́ньне n.
2) схо́ванка, схо́вань f. (ме́сца)
be in hiding — хава́цца (пра зьбе́глага)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
bisection
[,baɪˈsekʃən]
n.
1) дзяле́ньне напала́м, распалаві́неньне n.
2) ме́сца падзе́лу напала́м
3) адна́ зь дзьвюх пало́ваў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Во́гнішча ’касцёр; месца, дзе быў касцёр’ (БРС, КТС, Нас., Бяльк., Касп., Др.-Падб., Яруш., Яшк.); ’пажарышча’ (Шат.). Рус.о́гнище ’астаткі кастра, месца, дзе быў касцёр’, укр.огни́ще ’тс’, ст.-рус.огнище ’ачаг; месца, дзе быў касцёр’, чэш.ohniště ’тс’, балг., макед.о́гниште ’ачаг’, серб.-харв.о̀гњӣште ’тс’, в.-луж.vohnišćo ’месца, дзе быў агонь’. Прасл.*ognistjьe. Ад агонь (гл.) з суф. ‑išče (Махэк₂, 410; Скок, 2, 546).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
verändern
1.
vt мяня́ць
2.
(sich)
1) мяня́цца
sich zu séinen Gúnsten ~ — мяня́цца да ле́пшага
2) мяня́ць, перамяні́ць ме́сца рабо́ты [пра́цы]
er möchte sich ~ — ён хо́ча памяня́ць ме́сца рабо́ты
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
мінарэ́т
(фр. minaret < тур. mināre, ад ар. mināra = месца асвятлення)
вежа мячэці, з якой муэдзіны заклікаюць мусульман на малітву.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)