паўсляпы́, ‑ая, ‑ое.

Амаль сляпы, не зусім сляпы. Паўсляпы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недале́так, ‑тка, м.

Разм. Малады чалавек, які не дасягнуў паўналецця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непразо́рлівы, ‑ая, ‑ае.

Няздольны правільна прадбачыць пітон., непрадбачлівы. Непразорлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўсту́пчывы, ‑ая, ‑ае.

Не схільны да ўступак; незгаворлівы. Няўступчывы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зва́дны, ‑ая, ‑ае.

Схільны да звадак. Звадны чалавек. Звадная натура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папі́хіч, ‑а, м.

Разм. Чалавек, якім панукаюць, зняважліва распараджаюцца, камандуюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маладасве́дчаны, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова дасведчаны ў чым‑н. Маладасведчаны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мізантрапі́чны, ‑ая, ‑ае.

Схільны да мізантропіі; уласцівы мізантропу. Мізантрапічны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікрацэфа́л, ‑а, м.

Спец. Чалавек з вельмі малой, недаразвітай галавой.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і kephalē — галава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мярзля́к, мерзляка, м.

Разм. Чалавек, вельмі адчувальны да холаду, марозу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)