але́гра,

1. прысл. Хутка, ажыўлена (пра тэмп выканання музычнага твора).

2. нескл., н. Музычны твор або яго частка ў хуткім тэмпе.

[Іт. allegro — весела.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антаблеме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Верхняя гарызантальная частка будынка, якая апіраецца на калоны і складаецца з карніза, фрыза і архітрава.

[Фр. entablement.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аплы́віна, ‑ы, ж.

Частка грунту, якая аплыла ўніз. У рэльефе катлавіны можна бачыць прыбярэжныя апоўзні, аплывіны і берагавыя валы. Прырода Беларусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аб’екты́ў, ‑тыва, м.

Частка аптычнай прылады, якая складаецца з адной або некалькіх лінзаў, накіраваных на аб’ект разгляду. Аб’ектыў фотаапарата. Аб’ектыў тэлескопа.

[Ад лац. objectum — прадмет.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зязю́лін, ‑а.

1. Які належыць зязюлі. Зязюліны яйцы. Зязюліна дзюба.

2. Як састаўная частка некаторых батанічных назваў. Зязюлін лён. Зязюліны слёзкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

коне...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню: а) слову «конь», напрыклад: конегадоўля; б) слову «конегадоўчы», напрыклад: конезавод, конесаўгас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мілі...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае тысячную частку адзінкі меры, названай у другой частцы слова, напрыклад: міліметр, міліграм, міліампер.

[Ад лац. mille — тысяча.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надбро́ўе, ‑я, н.

Частка лба, якая знаходзіцца над брывамі. Выявілася, што пашкоджаны ў .. [байца] былі не самыя вочы, а ўсе надброўе. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надмуро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Тое, што надбудавана над чым‑н.; надбудаваная частка (у каменным, мураваным будынку).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўра...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь якіх‑н. прадметаў, з’яў з нервовай сістэмай, напрыклад: неўрабіялогія, неўрапатолаг, неўрастэнічны.

[Ад грэч. neuron — валакно, нерв.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)