ben

1.

a гла́дкі, ро́ўны, пло́скі

2.

adv і́менна, менаві́та, якра́з

~ erst [jetzt] — то́лькі што

na ~ — разм. то-та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Талала́й фігуральна ’язык’: за сценою косценою брэшэ талалай (загадка) (ТС), ’тс’: миж белиньких бярозак Таылалай брэша (барыс., Ляц.), ’брахлівы, звяглівы сабака’ (слуц., Жыв. НС). Укр. талала́й ’язык’: за билою березою талалай плеще (Грынч.), рус. смал. талалу́й ’тс’. Вытворнае ад талала́ (гл.) (ЕСУМ, 5, 507; Фасмер, 4, 14).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Таёж, ст.-бел. таёжь ’таксама’ (?): таёжь соу(ть) та(мъ) многїє комары и їаскїне подземъне (XV ст.; Карскі 2-3, 455). Параўн. польск. też, каш. tëž, täiš, teiš, чэш. též, славац. tiež, в.-луж. tež, дыял. tejž, täž. З *toje‑že ’тс’, гл. той (ESSJ SG, 2, 672).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ве́яльщица (та, кто веет машиной) арфава́льшчыца, -цы ж.; (та, кто веет ручным способом) ве́яльшчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Жло́каць, жлокта́ць ’піць, хлябтаць’ (Нас.). Рус. смал., ніжнегар., уладз. жло́кта́ть, в.-луж. žłokać, žłopać, н.-луж. žłokaś, польск. дыял. żłopać ’тс’, славен. žloptati ’ісці хлюпаючы, пляскацца’. Кантамінацыя лопаць і локаць2, локтаць з экспрэсіўным пасіленнем праз «прэфікс» ж‑ (і «суфікс» та). Не выключана і другасная сувязь з жлукціць2, жлуктаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паста́мант ’тая частка малатарні, дзе малоціцца збожжа’ (КЭС, лаг.), пасту́мант, пасту́мэнт ’каркас плуга, калаўрота’ (шальч., шчуч., Сл. ПЗБ; смарг., Шатал.), ’аснова печы’ (шальч., ваўк., Сл. ПЗБ). З польск. postument ’пастамент’ (Мацкевіч, там жа. З, 436), якое з с.-лац. postumentum ’фундамент (помніка, статуі)’; та замест ‑ту‑ пад уплывам слова стаяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

БА́РТАН

(Barton) Дэрэк Харальд Рычард (8.9.1918, Грэйвзенд, графства Кент, Вялікабрытанія),

англійскі хімік; заснавальнік метаду канфармацыйнага аналізу. Скончыў Імперскі каледж навукі і тэхнікі Лонданскага ун-та (1940). З 1957 праф. Лонданскага ун-та. З 1978 дырэктар Ін-та хіміі прыродных злучэнняў у Жыф-сюр-Івеце (Францыя). Навук. даследаванні па хіміі прыродных злучэнняў (стэроіды, тэрпеноіды, ферменты), фотахіміі і біясінтэзе. Нобелеўская прэмія 1969.

т. 2, с. 320

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ridge

[rɪdʒ]

1.

n.

1) хрыбе́т -та́ m.

the ridge of the roof — ві́льчык, хрыбе́т страхі́

ridge (of mountains) — го́рны ланцу́г

2) рубе́ц на ткані́не

3) грэ́бень (баразны́)

2.

v.

караба́ціцца, утвара́ць скла́дкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

временщи́к фавары́т, -та м.; дача́снік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

веб-са́йт комп. вэб-са́йт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)