дэфі́с

(рус. дефис < ням. Divis, ад лац. divisio = раздзел)

кароткая злучальная рыска паміж двума словамі або знак пераносу слова ці яго скарачэння (напр. бела-ружовы, сон-ца, б-ка).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

carry over

а) затрыма́ць, атрыма́ць зь міну́лага

б) перано́сіць (сло́ва)

в) праця́гваць, адклада́ць

to carry an account over to the next month — адкла́сьці разраху́нак на насту́пны ме́сяц

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

masculine

[ˈmæskjələn]

1.

adj.

1) мужчы́нскі

2) мужчынападо́бны

a masculine woman — мужчынападо́бная жанчы́на

3) мужчы́нскага ро́ду

2.

n.

мужчы́нскі род; сло́ва ў мужчы́нскім ро́дзе

masculine rhyme — мужчы́нская ры́фма

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

уста́віць, -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; -та́ўлены; зак., што.

1. у што. Паставіць, змясціць у сярэдзіну чаго-н.

У. шыбу ў раму.

У. зубы (штучныя). У. слова ў размову (перан.)

2. чым. Заняць, укрыць паверхню.

У. стол ядой.

3. перан., у каго-што і каго-што. Нерухома ўтаропіць на каго-, што-н. (вочы, позірк).

У. позірк у прастору.

|| незак. устаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. уста́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 знач.) і устаўля́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вяза́цца несов.

1. (согласовываться, соответствовать) вяза́ться;

сло́вы абвінава́чанага не вя́жуцца з паказа́ннямі све́дак — слова́ обвиня́емого не вя́жутся с показа́ниями свиде́телей;

2. цепля́ться, пристава́ть, привя́зываться;

3. страд. вяза́ться; плоти́ться; см. вяза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застря́ть сов.

1. захра́снуць, засе́сці, завя́знуць;

слова́ застря́ли в го́рле сло́вы засе́лі ў го́рле;

2. перен., разг. (запропаститься) прапа́сці; (задержаться) затрыма́цца; заба́віцца; (замешкаться) замару́дзіць; (оказаться в трудном положении) увя́знуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гро́мкий

1. гу́чны, мо́цны;

гро́мкий го́лос гу́чны (мо́цны) го́лас;

2. перен. гу́чны; (о славе — ещё) шыро́кі, гро́мкие слова́ гу́чныя сло́вы;

гро́мкий проце́сс гу́чны працэ́с;

гро́мкая сла́ва гу́чная (шыро́кая) сла́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

областно́й в разн. знач. абласны́;

областно́й центр абласны́ цэнтр;

областна́я газе́та абласна́я газе́та;

областно́й суд абласны́ суд;

областно́й отде́л наро́дного образова́ния абласны́ аддзе́л наро́днай адука́цыі;

областно́е сло́во абласно́е сло́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

краси́вый в разн. знач. прыго́жы;

краси́вое лицо́ прыго́жы твар;

краси́вые движе́ния прыго́жыя ру́хі;

краси́вая му́зыка прыго́жая му́зыка;

краси́вый посту́пок прыго́жы ўчы́нак;

краси́вые слова́ прыго́жыя сло́вы;

краси́вая де́вушка прыго́жая дзяўчы́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Laut

m -(e)s, -e гук, тон

kéinen ~ von sich (D) gében* — не вымаўля́ць ні сло́ва, не выдава́ць ні гу́ку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)