self-seeker

[,selfˈsi:kər]

n.

своекары́сьлівы чалаве́к, кар’еры́ст -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

the happiest man alive

найшчасьліве́йшы чалаве́к на сьве́це

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

a keen man of business

энэргі́чны, дзелавы́ чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

energetic

[,enərˈdʒetɪk]

adj.

1) энэргі́чны (чалаве́к)

2) мо́цны, напру́жаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

allege [əˈledʒ] v. fml

1. сцвярджа́ць;

She alleged ill health. Яна спаслалася на кепскае здароўе.

2. заяўля́ць (звыч. галаслоўна);

an alleged thief чалаве́к, які́ галаслоўна абвінава́чваецца ў крадзяжы́;

an alleged murderer чалаве́к, які́ галаслоўна абвінава́чваецца ў забо́йстве

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

arrival [əˈraɪvl] n.

1. прые́зд; прыхо́д; прыбыццё

2. чалаве́к, які́ прыехаў/прыбы́ў;

an early/late arrival чалаве́к, які́ прыехаў ра́на/по́зна

3. нованаро́джаны;

They are expecting a new arrival in the family. Яны чакаюць прыбаўлення ў сям’і.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

папіха́ч, ‑а, м.

Разм.

1. Чалавек, якому даручаюць паскорыць якую‑н. справу.

2. Тое, што і папіхіч. [Максім:] — Не ўмееш гаспадарку сваю весці, бо .. не хітры ты чалавек... Папіхач — куды пхнуць, туды і ідзеш. Капыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дабра́к, ‑а, м.

Разм. Добры, спагадлівы чалавек. Гэта быў яшчэ не стары чалавек, але валасы меў сівыя. Позірк вачэй — суровы, патрабавальны. Але чамусьці не страшна было пад.. позіркам гэтага чалавека. Ён [камандзір] здаваўся дабраком. Каваленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астэ́нік

(гр. asthenikos = кволы, слабы)

1) чалавек, для якога характэрныя высокі рост, хударлявасць, доўгая шыя, выцягнуты чэрап, вузкі, рэзка акрэслены твар;

2) чалавек, які пакутуе ад астэніі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ліліпу́т

(англ. Lilliput = назва маленькага чалавечка, жыхара выдуманай краіны Ліліпуціі ў рамане Д. Свіфта «Падарожжа Гулівера»)

1) чалавек вельмі маленькага росту, карлік;

2) перан. нікчэмны, малазначны чалавек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)